بھُّکھ لهِ-لهِ جانا

پّچھمی پںجاب توں اُّجڑ کے آاے هواے سارے بےگِنت بھَےناں ویر پسُوآں دی جِںدگی بِتا رهے هن, تاں سوچدا هاں کی اسیں ِاتنے هی بے-انکھ تے بے-گَےرت هو گاے هاں کِ آپنے هموتناں دی هالت وےکھ کے وی ساڈے دِل نهیں پِگھلدے۔

دِل دھرن دی کِهڑی گّل هَے۔ مَےں کوای بُجدِل تے نهیں; پر کِهڑا مهاں-پُرس آپنا جیون گریباں اتے بیماراں دی سےوا وِّچ هی ارپن کر چُّکا هَے, اُس بےگُناه نُوں مار دےنا, ِاه مَےتھوں تے نهیں هو سکدا۔

"نرسی جی, مےری پربھا دا مُوںه تُهاڈے ورگا هی سی- سِرپھ اُهدے مّتھے تے کوای داگ نهیں سی, اُهدا بول وی تُهاڈے ورگا دِل وِّچ دھس جان والا سی۔"

مَےنُوں بهُتا دُّکھ ِاس گّل دا هَے کِ تُسیں اّج مےرے دِل دے تکھتے توں ڈِّگ پاے هو, جِس کرکے مےرا ِاّک بهُت مِّٹھا سُپنا ٹُّٹ گِآ۔

''جو کُجھ مَےں بےنتی کراں, دِل دے کنّاں نال سُنو !'

پتنی نے آپنے کالج پڑھدے پتی نُوں کِها - جے کدی کدی پھےرا پا جايا کرو تاں کی هرج اے ? دِل دے کوکڑے تاں نا سُّکن۔

ِاّک تاں ویر دے مُوںهوں پِآر-بھرے سبد, تے دُوجی اُس دی اُپما وِّچ, کھُسی نال ساںتی دا دِل دُونا هو گِآ۔

جے کر آ جاںدے اےدھر, کّٹھ هو کِتے بهِکے, گھُںڈیآں کھولھدے گُّجیآں, دِل دیآں سُندے تے کهِںدے ۔
مَےنُوں دےںدے دِلاسا, تےریآں لَےںدی بلاواں, دِلبر ! دّس چھّڈ, تَےنُوں کِهڑے وستھیں رِجھاواں ?

پُورن چںد دے اںدر اُمیداں دا ِاّک نواں ناچ سُرُو هو گِآ, پر اُس نُوں ِاک پھِکر وی لّگ رِها سی, کِتے اُوسا دے ساهمنے اُس دے دِل دی کوای کنّی نںگی نا هو جاوے۔

اُس نے مےرے پُّتر نُوں ِانّا دُکھی کیتا۔ جے ِاک واری مَےنُوں مِل گِآ تاں مَےں وی دِل دی هواڑ کّڈھاںگا ۔ چھِّتراں نال مَےں اُس دا سِر پولا کر دِآںگا۔

سرلا دا جیون کیه سی, کھُدرُو گُلاب واںگ ِاّک بے لوڑویں چیج, سگوں ِااُں کهو, کِ اُس دا هن, کِسے هور لای اّکھ دا تِنکا, راه دا کںجھا تے دِل دا بوجھ سی۔

مهےش کِسے کول دِل دا دھُوںآں وی نهیں کّڈھدا۔