ڈھِّڈ وِّچ رّکھنا

اُه آپنی بھَےن نُوں مُّچھ مُّچھ کھادھی جاںدا هَے آپ کوای کںم نهیں کردا۔

جدوں اُس پاس کوای دلیل نا رهی تاں ِاهو جِهیآں گّلاں تے هی آنا سی کِ مّکی دےںدِآں هِلدی کِاُں هَےں۔

تُسیں اُّدھر چّلے تے هو ! ِاه وی دّس جااُ کِ مُهاراں موڑوںگے کدے ? اسیں پِّچھے اُڈیک وِّچ هی نا سُّکدے رهیاے۔

سامی-ساه, وِآج بڑا لِکھِآ ای۔
ساه—بڑا لِکھِآ, بھاای بڑا لِکھِآ !
چںگی جاتی دے چَودھری ! نهون ساکھی اے, مَےنُوں ِاهدے وِّچ گھاٹا اے۔ مےرا پںج رُپاے سَےںکڑے تے چڑھدا اے۔ رُپاے دا اّج کلھ مُسک نهیں لّبھدا کِتے۔ تےری ساڈی تے مُّڈھوں بنی هوای اے, ِاس لای کّڈھ کے تےری جھولی پا دِّتا اے۔

چاچے نے آکھِآ, 'وےکھ بّچُو, وےلا نا جان دے, پھڑ کے کس لَے ِاهدیآں مُسکاں تے اسیں گھوڑی اُّتے سُّٹ کے اّڈی لااُنے آں۔'

سّچی گّل سُن کے اُس نُوں مِرچاں لڑ جانیآں سن۔ پر مَےنُوں اُس دے گُّسے دی پرواه نهیں۔ مَےں لُکا نهیں کر سکدا۔

کںدھاں اُّتے وّڈے وّڈے پوسٹر چمکن لّگے, جِنھاں وِّچ مُکھالپھ اُمیدواراں دیآں کرتُوتاں دے کّچے چِّٹھے کھُوب مِرچ مسالا لا کے چھاپے جاںدے سن۔

اّج تُهاڈی مِتی پُّگِآں دس دِن هو گاے هن۔ هُن تے رُپاے هاجر نهیں, جدوں آاے دِآںگے۔

اُس نے مِتی گِن کے دّسِآ کِ اّج ویه وِساکھ هَے کِاُںک مهینا بُّدھوار چڑھِآ سی۔

کِرپا کرکے رکم بھےجن توں پهِلاں, آپنی مِتی کّٹ لَےنی, نهیں تے اُّتھوں کُجھ نهیں مِلنا۔

مَےں کهِںدی نهیں ساں کِ ِاس کُڑی دی سکل ار جبان وّل نا وےکھو۔ ِاه تاں ِاّک مِّٹھی چھُری هَے۔

ِاک بُّڈھے آدمی نُوں اںدر آاُںدِآں وےکھ کے مِرنال نے اچلا نُوں کِها—ِاهو نے مےرے مالک دادی جی ۔ هّچھا هُن تُسیں آپ هی دّسو ِاهناں بهّتر سالاں دے بُّڈھے نال کی مَےں چںگی لّگدی هاں ? اےس جنم دا رُوپ جوبن مِّٹی وِّچ نهیں مِل گِآ۔