ِاّٹ چُّکدے نُوں پّتھر تِآر

تِآگو لالچ امیریآں دا, گریب بنِآں سُکھی رهاںگے۔ کِ بھوگ لاںدا رِها هَے بھگوان, همےس آ کے گریب دے گھر۔

کی مَےں کاںتا دی کوای گّل تَےنُوں کدے دّسی هَے ? اُنھاں گّلاں دا بھی جو مَےں جاندا هاں کِ تَےنُوں پتا نے, مَےں تےرے اّگے بھی بھوگ نهیں پايا۔

ِاهو جهے سوسِآں وِچ بهُتا اگےجُو هو کے جلُوساں وِچ سامل نهیں هونا چاهیدا ۔ وےکھیں, کِتے لیڈری دی بھُّکھ وِچ بھوں دے بھاڑے نا مارِآ جاایں۔ پرااے پُّتر ڈاںگ چلان جاں گولی چلان وِچ لِهاج نهیں کردے۔

کُجھ مارِآ هَے ۔ اُنھاں تے ِاس وِچارے دی بھوں کھل بھر دِّتی هَے۔ سُکر هَے بچ گِآ۔

تےرے تے ِاه اُمَےد تاں نهیں سی, کِ اجےها کورا جواب دے چھّڈےںگا۔ پر تےری مرجی, رامُو تےرے واںگ بھَےڑا پَے کے اجےها کورا جواب نهیں دےوےگا۔

اُس دے مُوںه وِّچ جبان نهیں سی هُںدی۔ پر هُن اُه سںبھلِآں سںبھالِآ نهیں جاںدا ۔ بھںڈاں دے وی سِںگ جںم پاے هن۔

مَےں پِںڈاں کسبِآں وِّچ پھِردی, دُکھیآں درد وںڈاںدی, بیماری دا دُآ دارُو کردی, ڈِّگدِآں نُوں سںبھالدی تے مَےں آجادی دی جںگ وےلے آپنے لهُو دا چھےکڑلا تُبکا وی بھےٹ چڑھا دےںدی۔

هجار رُپاے دی پراپتی والی گّل سُن کے سِآماں دے دِل نُوں کھُسی هوای جرُور, پر کِّتھے سی اُه رُپِآ ? اُه تاں آاُںدِآں سار هی بھُوتاں دے سّتُو بن گِآ سی ۔ تے پھِر وی کرج دا دو تِهاای هِّسا اجے سِر تے کھڑا سی۔

اُه چںگا بھلا ساری گّل منّ گِآ سی۔ اّج پتا نهیں اُس اںدر کی بھُوتنا کُّد کھڑوتا هَے ۔ مےری جاچے تے ِاه رام سِںگھ نے پّٹی پڑھاای هَے۔

ساڈی نُوںه نُوں پکڑ سی۔ کّلھ بھُوت کّڈھن والے سںتاں نُوں بُلايا۔ ِاّک واری تے کُںڈا کھڑکا نِکل گِآ هَے۔ پھِر دا پتا نهیں۔

پڑھاای اُس نُوں بھُوت هو کے چںبڑی هوای هَے, جِس وےلے وےکھو, کِتاب وِّچ هی سِر دِّتا هويا هُںدا سُو ۔ آپنی جان گال لوےگا۔

اُس دا ِارادا وِهلے رهِ کے کُجھ سمےں آرام کرن دا سی۔ ِامتِهان دا بھُوت هُن اُّتر گِآ سی۔ اُه آپنے آپ نُوں کُجھ ارسے لای آجاد رّکھناں چاهُںدا سی۔