ِاّٹ-کُّتے دا وَےر هونا

ِاه گّل سُندِآں هی اُس دے مّتھے تے سَو ٹھیکرے بھّج گاے۔ اُه مُڑ نا بولِآ اتے سدا مےرے نال گُّسے هی رِها۔

تُهاڈیآں گّلاں جے کُڑم سُنن تاں اُه آکھنگے اساں واهوا راٹھاں نال مّتھا لايا اے۔

پاپ کرن مگروں گُردُآرے مّتھے رگڑن نال پاپ نهیں بکھسے جاںدے۔ اُنھاں دا پھل اوّس بھُگتنا پَےںدا هَے۔

اُه پِّچھا نهیں سی چھّڈدا کِ مَےنُوں کوای کِتاب دِاُ, کوای کِتاب دِاُ ۔ مَےں پھِر ِاّک رسالا دے کے اّج اُس دا مّتھا ڈںمھ دِّتا۔ کُجھ دِن تے گلوں لّتھےگا۔

مهّل ورگے گھر دی باری, تے کّچے کھولے دا روسن دان, ِانھاں دوهاں وِچالے ساںجھ دی کِسے تںد نُوں تنیںدی وےکھ کے پربھا دےوی دا مّتھا ٹھنکِآ۔

تُساں نُوں کوای گھر دا کںم نهیں دِسدا۔ سارا دِن وِهلیآں بَےٹھ کے مّتھا جوڑی رّکھدیآں هو۔

رُپاے اُس پاسوں سَو لَےنے هن ۔ جدوں وی جاںدا هاں, دو چار دے کے مےرا مّتھا ڈںمھ دےںدا هَے۔ رکم دےن وِّچ نهیں آںدا۔

مِّل مالکاں نے آپو وِّچ رل کے اںدر-کھانے ِاه متا پکايا سی کِ جدوں وی کِسے مِّل دے مجدُوراں وِّچ گڑ-بڑی وےکھی جاوے تاں کِس سکیم انُسار امل درامد کیتا جاوے ۔ سِر کّڈھ لیڈراں نُوں برکھاست کرنا آدِ۔

اےهو کاکا اَےڈا بھولا تے گریب هُںدا سی, پای سلاهُںدِآں دا مُوںه سُّکدا سی پر جدوں دا لاهَور گِآ اے, ساایں جانے کی وّگ گای اے مّت نُوں, دِنوں دِن هّتھاں 'چوں نِکلدا جاںدا اے ۔ کِسے دی نهیں سُندا۔

مےری نُوںه هَے گوری تے, موٹیآں موٹیآں اّکھاں تے رںگ دیوے دی لاٹ واںگُوں بھکھدا اے۔ کُڑی توں اُه سںگار گھر دا نال لَے کے تُردِآں من لهُو ودھدا اے۔

اُس پاس کِنّا دھن هَے پر اُه کدے مجاج وِّچ نهیں آيا۔

اُنھاں دے اّگے ِاّک مںدُوکڑی-نُما چَوکی پای سی, جِس اُّتے کُجھ پُرانیآں وهیآں تے کاگج-پّتر رّکھے هواے سن, تے اُه اُنھاں بّچے سِر مڑھی ساِاد کِسے گلتی نُوں درُست کرن لای مگج-ماری کر رهے سن۔