جیا بھر جانا

کِاُں اپھسر ساهِب ! پَےسے دے پُّتوں, مايا دے پُجاریاَو, سرم کرو ! دےسی اپھسراں نے تاں بھارت دا بےڑا گرک کر دِّتا هَے ۔ آپ رل کے کتل کراںدے تے ڈاکے پواںدے هن۔

ِاس دی جیبھ بڑی بے-لگامی هَے۔ جرا نهیں دےکھدا کِ اُه گّل کِس دے نال کر رِها هَے, چھوٹا هَے, وّڈا هَے ; اُّچا هَے, نیواں هَے ; جو آںدا هَے, مُوںهوں کّڈھ دِںدا هَے۔

جگت سِںگھ سُرُو سُرُو وِّچ گّلاں وِّچ هی کدے کداایں کوای آپنے متلب دی بے-تُّکی واه جاںدا سی جِس دے اُّتر وِچ سرلا وّلوں اُس نُوں جو کُجھ کِها جاںدا, جاں جِنھاں بھاواں نال اُس وّل تّکِآ جاںدا سی, ِاس دا وےروا پاٹھک پِچھلے کاںڈ وِّچ پڑھ هی چُّکے هن۔

پاٹو دھاڑ اںدر اسیں کھِجھ رهے ساں, تاکت بھُردی سی لّڈُوآں دے بُور بن کے ۔ جات, پات اتے چھُوت چھات اںدر, گَےرت گای سی اُّڈ کاوُور بن کے۔

پرماتما تُهاڈا بُوٹا لاوے تے جڑھ کاِام کرے, اسیں تے دِن رات ِاه بےنتیآں کردے هاں کِ تےری گود هری هووے۔

جِهڑی اںما دے بُوهے تے چِکھا بلد, بُرکی کِس تراں سںگھ لںگھا لاےگی ? جِهڑے ویر دی بھَےن مُٹِآر وِدھوا, بھابی سُوهے سارے کیکر لا لوےگی ?

ِاّک کولوں نِراس هو کے دُوجے کول تے دُوجے کولوں تیجے کول, اےس ترھاں سارے ساهُوکاراں دے بُوهے ٹھوکرے پر کِدھرے جواں دی پڑوپی بی نا مِلی۔

جِنھاں ولاِات دا پانی پیتا اے اُنھاں دا نام هی نا لاَو۔ ساڈی تے کِسے گّل نُوں پسِںد هی نهیں کردے۔ ِانھاں نُوں تاں بّس مےماں هی ٹّکردیآں جے۔ جد تک پَےسا پّلے هويا, بُّلے لُّٹے, پھےر تُوں کَون تے مَےں کَون ?

ساڈے دےس وِّچ ِاه بُری وا وگی هوای اے, کِ سّساں نِناناں آپنیآں نُوںهاں بھرجاایآں نُوں ستانا تے تںگ کرنا آپنا پھرج سمجھدیآں هن۔

ساه-(مَےں رکم وّدھ نهیں لِکھاںگا) جو جبان تےرے نال کیتی اے, اَوس توں هےر پھےر ساڈے لای بُری وست اے۔ لَے پھڑ, لا اںگُوٹھا۔

وِچاری نُوں وِآهِآں ورھا وی نهیں هويا۔ جدوں بُرا پااُن لّگا, سارا پِںڈ رون لّگ پِآ۔

ِاه کهِںدی تے سّچ هَے, ‘مُورکھ گںڈھ پوے مُوںه ' مار', ساماں سِّدھا تے تاں هی هواُو جے اُهدا بُتھاڑ سےکِآ جااے۔