کھُںب واںگ اُّٹھنا

تےرے تے ِاه اُمَےد تاں نهیں سی, کِ اجےها کورا جواب دے چھّڈےںگا۔ پر تےری مرجی, رامُو تےرے واںگ بھَےڑا پَے کے اجےها کورا جواب نهیں دےوےگا۔

اُس دے مُوںه وِّچ جبان نهیں سی هُںدی۔ پر هُن اُه سںبھلِآں سںبھالِآ نهیں جاںدا ۔ بھںڈاں دے وی سِںگ جںم پاے هن۔

مَےں پِںڈاں کسبِآں وِّچ پھِردی, دُکھیآں درد وںڈاںدی, بیماری دا دُآ دارُو کردی, ڈِّگدِآں نُوں سںبھالدی تے مَےں آجادی دی جںگ وےلے آپنے لهُو دا چھےکڑلا تُبکا وی بھےٹ چڑھا دےںدی۔

هجار رُپاے دی پراپتی والی گّل سُن کے سِآماں دے دِل نُوں کھُسی هوای جرُور, پر کِّتھے سی اُه رُپِآ ? اُه تاں آاُںدِآں سار هی بھُوتاں دے سّتُو بن گِآ سی ۔ تے پھِر وی کرج دا دو تِهاای هِّسا اجے سِر تے کھڑا سی۔

اُه چںگا بھلا ساری گّل منّ گِآ سی۔ اّج پتا نهیں اُس اںدر کی بھُوتنا کُّد کھڑوتا هَے ۔ مےری جاچے تے ِاه رام سِںگھ نے پّٹی پڑھاای هَے۔

ساڈی نُوںه نُوں پکڑ سی۔ کّلھ بھُوت کّڈھن والے سںتاں نُوں بُلايا۔ ِاّک واری تے کُںڈا کھڑکا نِکل گِآ هَے۔ پھِر دا پتا نهیں۔

پڑھاای اُس نُوں بھُوت هو کے چںبڑی هوای هَے, جِس وےلے وےکھو, کِتاب وِّچ هی سِر دِّتا هويا هُںدا سُو ۔ آپنی جان گال لوےگا۔

اُس دا ِارادا وِهلے رهِ کے کُجھ سمےں آرام کرن دا سی۔ ِامتِهان دا بھُوت هُن اُّتر گِآ سی۔ اُه آپنے آپ نُوں کُجھ ارسے لای آجاد رّکھناں چاهُںدا سی۔

چُّپ نی چُّپ ! بھرا نُوں وےکھ کے بھُواے نا چڑھدی جاه بهُتی, جبان چلدی اے کَےںچی واںگ۔ کُجھ سرم کر, هےا کر; تھانوں ای ناں لوای لاه دے۔

اکھیر جد ِاّتھے آ کے تُهانُوں ڈِّٹھا تاں مےریآں بھُّباں نِکل گایآں۔ ِاس آکھراں دی ٹھںڈھ تے میںه جھّکھڑ وِّچ تُهانُوں تںبُواَوں باهر بےهوس پاے وےکھِآ۔

تُهاڈیآں سکیماں سُن کے مَےنُوں ِااُں جاپدا هَے جِوےں تُسیں بھُنّے تِّتر اُڈااُن دے آهر وِّچ لّگے هواے هو۔ ِاه تے پاگلاں والیآں گّلاں هن۔

ِاس نِّکی جِهی اسپھلتا کرکے تُوں بھُںجے لّتھ گِآ هَےں۔ هوس کر, ساری جُںمےواری تےرے اُّتے هَے۔ تکڑا هو کے کںم سُرُو کر۔ رّب سپھلتا دےوےگا۔