ٹھےس کھانا

سُپھنے وِّچ جِمیںدار نے وےکھِآ رےسماں دی ماں آپنی کار وِّچوں اُّتر کے ِاک کلی واںگراں چھُٹ پای هَے تے ِاه دووےں دُور کِتے جا رهے هن۔ پسینا پسینا هواے جِمیںدار دی اّکھ کھُلھ گای ۔ اُه ساری دی ساری رات پلسےٹے ماردا رِها۔ ِاس توں بااد اُهنُوں نیںد نا آای۔

گّل کیه جِنّے پھرج مَےںبر دے هو سکدے سن, سارِآں بابت ِاس ترھاں بھولے بھا اُس توں پُّچھے گاے تے اُه اّگوں ننّے دی پّٹی پڑھی گِآ۔ پرتّکھ سی کِ اُه مَےںبر چُنے جان دے ےوگ نهیں سی۔

تُسیں پھِکر نا کرو جی, مَےں نںگے دھڑ وی لڑی جاواںگا, جد تیک مےرے جُّسے وِّچ رّت هَے پر تُهانُوں تّتی وا نهیں لّگن دِآںگا۔

ساهُوکاراں نے جّٹاں نُوں سُدی رُپِآ دے دے کے اُنھاں دی اَےسی اُّن لاهی کِ اُه بِلکُل نںگ هو بَےٹھے۔

جے بکواس کرن لّگے تاں آپنے بِگانے, راجا پرجا سبھ نَول گھّتو, جے دلےری کیتی تاں مار کے هی چھّڈِآ۔

ِاه مےرے جھاںسے وِّچ کی آ گِآ اے, ِاس نے آپنی نَوکری نهیں وجااُنی ? مےرے تے ِاس نے کوای اهِسان نهیں کرنا۔

سام ساه نے کِها, ''جناب, کانُونّ مُوجب چلو ; تُسیں اَےڈے وِدوان هو, پڑھو لِکھے اُ, کانُونّ تُهاڈے نَوهاں دیآں چھِلتاں هن۔

جدوں مهِںدر سُرےس دے گھر بیمار پِآ سی تاں سُرےس دی بھُوآ مهِںدر دی وهُٹی اچلا نُوں اُس دے پےکے گھروں بُلان گای جِس نُوں هالے تک مهِںدر دی بیماری دا کوای پتا نهیں سی۔ بھُوآ نے جدوں مهِںدر دی بیماری بارے دّسِآ تاں اچلا گھبرا گای اُس نُوں گھبراهٹ وِّچ وےکھ کے بھُوآ نے کِها, 'ڈرن والی, کوای گّل نهیں بیبی, دو چار دِناں وِّچ مهِںدر نَوں بر نَو هو جاوےگا۔

جدوں دا وهُٹی دا بھاگ بھرِآ پَےر ِاس گھر وِّچ پِآ هَے, نَوں نِّدھاں تے باراں سِّدھاں هو گایآں هن۔ کِسے چیج دی گھاٹ نهیں رهی۔

آپنے آپ نُوں دھوکھا نا دے ۔ ِاک سُسیل اَورت دیآں اّکھیآں تے مست هو جانا ار پھِر آپنے آپ نُوں دھوکھا دےن لای کُجھ گّلاں گھڑنیآں ! ِاه ٹھیک نهیں ۔ لوکیں سّچ کهِںدے هن 'رام کرے, کهیں نَےن نا اُلجھے۔

بںدا کِّڈا هی گُنی گِآنی هووے, ٹکِآں بِناں دُنیآں وِّچ کوای بات نهیں پُّچھدا۔ بِگانے تاں ِاّک پاسے رهے, سکے بھَےناں بھرا تے ماپے تیک ِاس نُوں نےڑے نهیں آاُن دےںدے۔

تُوں تاں نےپھے وِّچوں جُوں کّڈھ ماری اے۔ دو سَو رُپایآ چھوٹ, اُه بھی وِآج وِّچوں۔ ساه جی, کدی بُّکیں بھی وڑے تلیںدے نے۔