پنجابی محاورے۔

سامُو نُوں وّگے رّب دی مار, تے ِاهنُوں ٹُّکر کھان نُوں نا جُڑے۔ ِاهنے تے مَےنُوں بھُّکھِآں مار چھّڈِآ سی ۔ هُن کِتے مَےنُوں رّج کے روٹی کھان نُوں جُڑی اے۔

اّج هولی سی, پر پِںڈ وِّچ کِسے نُوں کھبر تّک نهیں سی۔ هر چھوٹے وّڈے دی جبان اُّتے پھساداں دا هی کِّسا سی, باکی سبھ کُجھ جِوےں سدا لای کھتم هی هو چُّکا سی۔ پِچھلے سال دی چهِل پهِل دا ٹاکرا جد بُوٹے ساه نے اّج دے دِن نال کیتا, تاں اُس دے دِل نُوں ٹیس جِهی وّجی۔

نںدو بچنو دی سهےلی سی ۔ ساِاد وِںگ وّل پا کے جے پرسِنّی پُّچھدی, تد اُه دّس هی دےںدی۔ پر ِاس ترھاں هُوںم کے پُّچھی گّل سُن کے دَوڑ وّٹ گای۔ اُه پرسِنّی نُوں ٹال دےنا چاهُںدی سی پر پرسِنّی گّل نِتارن تے تُلی هوای سی۔

نواب نے ڈھےر نُوں جِمیںدار (نواب دے پِتا) نُوں جادُوآں ٹُونِآں نال مارن لای کِها پر اَوه نا منّی۔ اکھیر نواب نے پَےںتڑا بدلِآ تے هور ٹاهلاں تے چڑھ پِآ کِ اُه اُسدی مترےای ماں نُوں مار دےوے۔ ِاس گّل نُوں اُس نے جھٹ منّ لِآ تے جادُو کرن دی تِآری وِّچ لّگ گای۔

گریبی دے کارن اُسدا نِرباه نهیں سی ٹُردا۔ اُه سوےرے بانی پڑھدا تے ارداسے کردا سی کِ هے گُرُو کوای ٹاهن نِوا۔ اُس پر گُرُو نے کِرپا کیتی ۔ ِاک امیر سِںگھ نُوں رهِم آيا: اُسنے رُپےا کھرچ کے اُسنُوں پڑھاےا!

اچلا برهمُو سماجی هون کرکے هِںدُو رام چرن بابُو نُوں روٹی نهیں سی پکا کے کھُآنا چاهُںدی۔ اُه هالی کُجھ جُآب هی دےنا چاهُںدی سی کِ اُس نے کهِ دِّتا, 'اّج تَےنُوں رسوای بنا کے کھُوانی هی پوےگی۔ اےس بُّڈھے تااے نُوں تُوں اّج ٹرکا نهیں سکدی, پُّتری۔'

بھگوان سِںگھ دی کهانی اساں ِاّک هور دے ناں تھّلے چھاپ دِّتی هَے۔ جدوں آيا کهِ دِآںگے کِ لےکھک دا ناں گلتی نال چھپ گِآ۔ جے بهُتا هی ٹپُوں ٹپُوں کرُو تاں اسل ساڑ سُّٹاںگے۔ ِاه تاں گّل ای کُجھ نهیں۔

سامی نے ساه نُوں کِها- واهِگُرُو جاندا اے; مَےں بڑا سِّدھا ای ۔ اَےوےں ٹپلا لّگ جااے تے پتا نهیں لّگدا۔ دھرم نال سبھ گّل تےرے تے چھّڈ دِّتی اے۔

ِاس کدی ٹّپری نهیں سی بنّھن دِّتی۔ ِاه هر وکت اُسدے نال وی لڑدا جھگڑدا رهِںدا سی۔

کِنّے هی مهینے مَےں ِاس مُسکل دے کھوبھے وِّچ پھسِآ رِها تے ٹّٹُو پار نا هو سکِآ۔ اُس دی تھوڑھی جِهی سهاِاتا نے کںم بنا دِّتا۔

تُسیں ٹّٹی اُهليوں سِکار کھےڈن لّگے هواے هو ۔ کدے ساهمنے مَےدان وِّچ چھاتی تے هّتھ مار کے تُساں کوای گّل نهیں کیتی تے اسیں جو کُجھ کردے هاں گّج وّج کے کردے هاں۔

اُه بڑی آس دھار کے پںج رُپاے ساه پاسوں هُدار لَےن گِآ پر اّگوں ٹکے ورگا جُآب مِلن تے آپنا مُوںه لَے کے مُڑنا پِآ۔