پنجابی محاورے۔

جمنا, ڈاکٹر واستے ِاک کھاس گُںجھل سی ۔ تیجی گُںجھل وِچاری اںمرِت دا جیون سی۔ اُس دا بھرا ِاس گّلوں گُّسے سی کِ اںمرِت نے اُس دی مرجی دے اُلٹ ڈاکٹر نال وِآه کر لِآ هَے, بھاوےں اُس وےلے اُه ِاس ماملے وِّچ کُسکِآ تک بھی نهیں سی ۔ اےسے گُّسے دا مارِآ اُه مُڑ بھَےن دے مّتھے ناںه لّگا۔ اُس دے ماں پِاُ چِروکنے گُجر چُّکے سن۔

پهِلاں تاں اُس نُوں اُںج هی ٹرکا دِآںگا تے جے بهُت کھهِڑے پِآ تے پںج رُپاے مّتھے ماراںگا۔ کُّتے نُوں پرچااُن نال کی هُںدا اے ?

اَےوےں کِاُں مّتھا پھڑ کے بهِ گِآ هَےں, مُسیبتاں منُّکھاں تے هی آںدیآں هن۔ اُّٹھ کے کوای اُپرالا کر۔

مَےں اُس نال بتھےرا مّتھا پِّٹِآ هَے اُس نے اُّتھے وِآه کرنا نهیں منِّآ۔

مُنسی ساهِب ٹھیک پھُرما رهے نے۔ نالے جِس کںم وِّچ تُهانُوں وی سِواِا نموسی دے کُجھ نا لّبھے, اُه کںم کرنا وی کِاُں هويا۔ اّگے تھوڑیآں گّلاں اُّڈ چُّکیآں نے بابا جی ? سارے پِںڈ دا مّتھا نیواں کر دِّتا اے ِاس کُڑی نے۔

ساایں جیوی, هو وڈبھاگن, سُکھی وسےں هو بُّڈھ سُهاگن۔ ِاک دِن بھاگ مّتھے دے جاگن, مانےں ٹھںڈھیآں چھاایں دھی۔

آپنے وّلوں تے سارا ٹِّل لايا اے کِ کُڑی گھر آ جااے پر مّتھے تے لِکھِآ کَون مےٹے۔

ِاه ٹھیک هَے کِ مهاتما گاںدھی ورگے مهاں پُرس دے ِاس پھتوے نُوں تُسیں سِر مّتھے تے رّکھ کے آپنی اُدارتا دا سبُوت دے رهے هو, پر کھِما کرنا ڈاکٹر جی, ِاس ماملے وِّچ مَےں کِسے دی اُدارتا جاں مےهر دی کھاهِبمںد نهیں هاں۔

دےس دی وںڈ توں پھےر چِر پهِلاں ساڈے سُوبے دی پولیٹیکل ماتا (سُوبک کاںگرس) دے مّتھے تے اےه پھُّٹ دا کوهجا داگ چلا آ رِها سی, جِس نُوں مِٹااُن لای وّکھو وّکھ سمِآں اُّتے وّڈے وّڈے دوس نےتا تے آاُںدے رهے۔

ِاه گّل سُندِآں هی اُس دے مّتھے تے سَو ٹھیکرے بھّج گاے۔ اُه مُڑ نا بولِآ اتے سدا مےرے نال گُّسے هی رِها۔

تُهاڈیآں گّلاں جے کُڑم سُنن تاں اُه آکھنگے اساں واهوا راٹھاں نال مّتھا لايا اے۔

پاپ کرن مگروں گُردُآرے مّتھے رگڑن نال پاپ نهیں بکھسے جاںدے۔ اُنھاں دا پھل اوّس بھُگتنا پَےںدا هَے۔