پنجابی محاورے۔

سادھُو سِںگھ دی کِرِآ توں مگروں اُسدے پُّتر نُوں پّگ بنّھاای گای۔ پر سِراں نال هی ستارے هُںدے هن۔ ِاس وِچارے نُوں کِس نے پُّچھنا هَے۔ گھر دی سان تے اُس نال هی سی۔

ِاهو جِهے بےتھوے آدمی هور بھاوےں کُجھ کر لَےن, مرن دا هیآ نهیں کر سکدے۔ مرن دا هَوںسلا اُهناں لوکاں وِّچ هی هُںدا اے, جِهڑے آپنے کَول ِاکرار بدلے سِراں دی باجی لاای جاندے هون۔

کَےروں نواب دی مترےای ماں نُوں جادُو کرکے مارن لای تِآر هو گای سی۔ سارا دِن اُه سوچدی رهی, اُهدی پهُںچ هُن اُّچی توں اُّچی تھاں هو رهی سی کِاُںک نواب ِاّک امیر جِمیںدار دا پُّتر سی۔ اُسنے کِها سی کِ مُوںه مںگی مُراد اُهدی پُوری کرےگا۔ تے کَےروں نے سوچِآ ساری اُمر دُلھ جھوکھدی رهی هاں پر سِرا اکھیر مےرا چںگا لّگ گِآ۔

پرےم دا سَودا ِانّا سستا نهیں, ِاّتھے تے سِر وےچنا پَےںدا هَے۔ بِنا دماں پرےمی دا گُلام هونا پَےںدا هَے۔

تُوں هر وےلے اُس دا ناں کُوکدی رهِںدی اےں تے گھر گھاٹ دے کںم وِّچ تےرا من نهیں لّگدا۔ اُس نے کی تےرے سِر وِّچ گھول کے پا دِّتا اے ?

انںت رام نال تے سام دی اُںنج مُّڈھ دی کھهِ کھهِ هوای ناں۔ سِر وّڈھواں وَےر اے۔ هُن انںت رام جِهڑا اُهدے اڑِّکے چڑھِآ اے, اُس توں نِّکلنا سَوکھا نهیں دِسدا۔

دھرم چںد کهِںدا گِآ-
"اُوسا دا سُبھااُ وی بِلکُل آپنے والِد ورگا هَے اُه وی راه جاںدِآں دیآں مُسیبتاں آپنے سِر لَے لَےںدی اے ۔ کای پکھںڈی سادھُو تے گدار آپنی درد-ناک هالت دی نُماِاس وِکھا کے اُس نُوں لُّٹ کھڑدے نے, هُن تے نهیں اُه ِاس ترھاں کردی هونی۔"

ِاس کِآمت دی گرمی وِّچ گھر 'چوں کّڈھ دِّتا سُو, کِهڑے پاسے جاایاے۔ پَےسا اُںج پّلے نهیں جو هور کِتے ای جا سِر لُکاںدے۔

بھاایآ سںت راما ! سّچ پُّچھو تے مَےنُوں تاں اُهدے تے ترس آاُںدا هَے۔ بڑا دلےر تے سِرلتھ آدمی هَے اتے جِّتاں دا پّکا مِّت هَے۔

اُه وِچارا وِآهِآ وی کُآرِآں ورگا هی اے۔ اُه تے جا کے پےکے بَےٹھ گای هَے تے ِاه ِاّدھر آپ هی سِر مُوںه ساڑدا رهِںدا هَے۔

سُرےس نے اچلا دے پِتا دا چار هجار رُپاے دا کرج اُتار دِّتا سی تے اُه اچلا دا وِآه سُرےس نال کرنا منّ گاے سن پر هُن کُجھ دِناں بااد جد سُرےس اُنھاں دے گھر آيا تاں اُس نے دےکھِآ کِ اچلا تاں هور دیآں هور گّلاں کردی هَے۔ اُس نے اچلا دے پِتا نُوں کِها چںگا مَےں تُهاڈے پاسوں ِاّک گّل پُّچھدا هاں-کی تُهاڈا پهِلا سِکار مَےں هی هاں, جاں مےرے ورگے کای هور وی ِاّتھے آ کے سِر مُنا گاے هن۔

هُن ِانّی کھوجا کھاجی کرنا سِر مُنا کے اَےتوار پُّچھن والی گّل هَے۔ جو نُکسان هونا سی اُه تے هو چُّکا هَے۔ هُن کُجھ نهیں بن سکدا۔