ساوا هرا رںگ هَے ِاسدا,
باهروں کِنّا سُںدر دِسدا۔
بَےٹھے جد آ اںباں اُّتے,
کّچیآں هی اںبیآں ٹُّکے۔
ڈھِّڈ وِّچ اےنے پھل نهیں پاںدا,
جِنّے ٹُک-ٹُک سُّٹدا جاںدا۔
ِاهو ِاسدی گّل هَے ماڑی,
جاںدا ساری پھسل اُجاڑی۔
کای لوکی گھر ِاس نُوں پالن,
آپنی بولی ِاهنُوں سِکھالن۔
مِّٹھُو بن من سبھدا موهے,
چُوری کھاوے تے خُش هووے۔
بّچِآں نال رچ-مِچ جاوے,
گّلاں اُنھاں تاایں سُناوے۔
تِتلی پِآری پِآری,
اُّڈدی کِآری کِآری,
پھُّلاں نُوں کی آکھے,
کِوےں نِکلن هاسے۔
رُوپ رںگ توں نِآری,
جِوےں رںگ پِٹاری۔
اُه رس گھول گھُماوے,
پھُّلاں نُوں شرماوے۔
گھُوں-گھُوں کرکے هّسے,
دِل راهیآں دے جِّتے,
اّکھ مٹّکے مارے,
جِّداں جھِلمِل تارے۔
ساںجھا هَے بھگوان سبھ دا ساںجھا هَے بھگوان,
ِاّک نُور 'تے سبھ جّگ اُپجِآ, اسیں اُسدی سںتان,
ساںجھا هَے بھگوان سبھ دا ساںجھا هَے بھگوان۔
کِسی دا رام کِسی دا ستِگُرُو کِسی دا اّلا اکبر,
کوای اُس نُوں ایسا آکھے, کوای آکھے شِو شںکر,
کوای اُس نُوں اںبا آکھے, کِسی دا گَوتم امر مهان,
ساںجھا هَے بھگوان سبھ دا ساںجھا هَے بھگوان۔
گِرجے وِّچ وی اُهی, مسجِد دے وِّچ اُهی,
گُرُودُآرے دا اَوںکار اُهی, مںدر 'چ وی اُهی,
اُسے رُوپ دے نُور هن سارے اّلا, نانک, ایسا, رام,
ساںجھا هَے بھگوان سبھ دا ساںجھا هَے بھگوان۔
بھےد-بھاو وِّچوں کی لَےنا, کن-کن وِّچ هَے اُه سمايا,
بےاںت نِرںجن رّب هَے ِاّکو, کوای نا جانے اُسدی مايا,
اُس دے لای هن سبھ برابر, نا کوای نیواں نا مهان,
ساںجھا هَے بھگوان سبھ دا ساںجھا هَے بھگوان۔
گھوڑا مےرا هَے هُشِآر,
تکڑا پُورا تےز ترار۔
ِاسدے اُّتے هو اسوار,
لُّٹدا هاں مَےں مَوج بهار۔
روج دُڑاںدا جاںدا هاں,
اّڈی مار بھجاںدا هاں۔
کھاںدا هَے ِاه دانا گھاه,
موٹا هُںدا جاںدا واه۔
جدوں خُشی وِّچ آوے ِاه,
دَوڑ دُڑںگے لاوے ِاه۔
وِدوان بنو وِدوان بنو۔
ماں پِاُ دی کُل دی شان بنو۔
پڑھ-پڑھ کے چنّ وِدوان بنو۔
رل زور کرو بلوان بنو۔
گُن دھارن کر گُنوان بنو۔
بھلِآں دی سُگھڑ سںتان بنو۔
آزاد هون لای شےر بنو۔
وِدوان بنو دلےر بنو۔
آيا آيا آيا,
مےرا جنم دِن آيا۔
باپُو جی کےک لِآاے,
ماتا جی نے پکَوڑے بنااے۔
کھُسی کھُسی سبھ نے رل منايا,
وےکھو مےرا جنم دِن آيا۔