تےرا وّسدا رهے پںجاب,
اَو شےرا جاگ,
اَو جّٹا جاگ۔
اّگ لااُن کوای تےرے گِّدھِآں نُوں آ گِآ,
سّپاں دیآں پیںگھاں تےرے پِّپلاں 'تے پا گِآ,
ترِںنجناں 'چ کّتدی دا رُوپ کوای کھا گِآ,
تےرے وِهڑے وِّچ پھِردے نے ناگ,
اَو شےرا جاگ,
اَو جّٹا جاگ۔
کھوه کے نا لَے جان پھےر کِتے هونیآں,
ماواں دیآں لوریآں تے نُوںهاں دیآں دَونیآں,
بھَےناں دیآں چُنّیآں تے ویراں دیآں گھوڑیآں,
کِتے لُّٹ نا اُه جان سُهاگ,
اَو شےرا جاگ,
اَو جّٹا جاگ۔
سَوںه تَےنُوں لّگے تےرے جلھِآں دے باغ دی,
سَوںه تَےنُوں اُودھماں سرابھِآں دے خاب دی,
رّکھنی اے شان بیبا تُوںهیاَوں هی پںجاب دی,
تےرے کھِڑدے رهِن گُلاب,
اَو شےرا جاگ,
اَو جّٹا جاگ۔
