(ِاکبال کَےسر دے ناں)
ِاّکو گھر دے جیا اسیں
سانُوں مار لِآ دیواراں نے
اسیں کِّداں رّج کے مِلیاے
ساڈے بُوهِآں تے تلواراں نے
تُوں ترسےں
چّک هراج دی مِّٹی نُوں
مےرے من وِّچ لوچا
جںڈوالے نُوں وےکھن دی
ِاّکو هی کتھا دے
دو کِردار اسیں
الّگ الّگ تھاواں نے
پر جُون هںڈھاایاے ِاکسار اسیں
اسیں کَےدی
شاهاں دی هِںڈ دے
لڑ لڑ موایاے
بھاوےں پِّچھوں ِاّکو هی پِںڈ دے
اسیں موهرے
شاهی چال دے
پھسے هواے وِّچ جال دے
ساڈے سِر سايا
بدرُوهاں دا
چےتا بھُّلِآ
پِںڈ دیآں جُوهاں دا
اسیں بهُت کیتیآں
هُوڑمّتاں
اسیں بڑے کھِلارے جھّل
پر ِاّک پّکی اے گّل
اجے وی چںگے هاں اسیں
ِاکبال کَےسر
ساڈی بولی
سانُوں جوڑی رّکھِآ
لفزاں دے ساک چ رل کے
ساک مِّٹی دا
هور وی گُوڑھا هو گِآ
