جّد کّدے تُوں ساڈے دےش نُوں آوے,ساڈے سهِر نُوں پاوی پھےرا وے۔
چار-چُپھےرے وَےری-وَےری سّجناں, وِچکار هَے ساڈا ڈےرا وے۔
ِاشک تے آشک دے دُشمن اےتھے,پاا کر رّکھدے گھےرا وے۔
پھِر وی اسی پریتاں نِبھااُںدے , دھنّ هَے اُّچا ساڈا جےرا وے۔
آپاں دووےں سُّچے ساگر جااے, سابت کرُوں کوای بھلا بےرا وے۔
اے دےش ِاشک دی بات نا پاوی, مُڑ لّبھنا نهی لَےرا وے۔
سُّچے آب جِها منِّآ تَےنُوں, تےرے وِّچ سمااُنا گَےرا وے۔
پھِر دُبارا مںدے بول نا بولی,سُّچے پربت لهِںدے جھےرا وے۔
