رّب دے کاهدے رںگ نی اڑیاے !
هر کوای دِّسے تںگ نی اڑیاے ۔
اُه کهِںدَے, بای بس کر, بس کر
اُس چھےڑی هَے جںگ نی اڑیاے ۔
کهِںدَے پُّترا مان جوانی
نالے کّپدَے پھںگ نی اڑیاے ۔
اںبرسر نُوں اُه آونگے
مَےں وی جانَے جھںگ نی اڑیاے ۔
کدے کداایں آ جاںدا سی
اّجکلھ بدلے ڈھںگ نی اڑیاے ۔
هّتھ ودھاواں جد وی اُس ول
اّگيوں مارے ڈںگ نی اڑیاے ۔
سّچ جانی, کِآ پھّبدی تےرے
وینیں نیلی وںگ نی اڑیاے ۔
اَوه! مُںڈِآں دی ڈھانی آوے
موڈھے چُنّی ٹںگ نی اڑیاے ۔
رںگی جاںدا رّب للاری
ونّ سونّے رںگ نی اڑیاے ۔
