رںگ-برںگے رُوپ وٹا کے روز کری دیآں گّلاں ۔
شرم نا آوے کردے هوياں کاریگری دیآں گّلاں ۔
لوڑاں دی سُولی چڑھ جاون روز انمُّلے هاسے,
ِاشک مُهّبت جھُوٹھے کِّسے درد سری دیآں گّلاں ۔
اُّچیآں چیڑاں دے افسانے باهر نِکلن چھےتی,
گملِآں دے وِچ کَےد نا رهِںدیآ مَولسری دیآں گّلاں ۔
نال هوا دے مهِک دا رِشتا اجلی ٹور دُهاں دی,
آون والے کّلھ نهیں سُننیآں داج وری دیآں گّلاں ۔
آپنی زات سلامت هون دا جد ِاتبار نهیں رهِںدا,
آپنیآں کیتیآں دُوجِآں دے سِر پھےر دھری دیآں گّلاں ۔
گھردیآں چیکاں ڈّکیآں گایآں جدوں بنےرِآں کولوں,
پھےر کِسے وارِس نهیں کرنیآں بھاگبھری دیآں گّلاں ۔
کھوٹے سِّکے بوجھے پا کے لّکھ چھنکااُںدے پھِریاے,
جِنس کھری دیآں گّلاں پھےر وی جِنس کھری دیآں گّلاں ۔
نال مےرے نںگے هوونگے شَےخ سداون والے,
'کاشر' ےار لُکاواں کِاُں نا کوهمری دیآں گّلاں ۔
