مِلدا رںج تے پیڑا بِن هور کُچھ نا,
موه سراسر کُوڑ سںسار دا ای ۔
اےس موه نُوں چھّڈ کے خُشی هو جا,
نهیں تاں ِاه ڈُبو کے ماردا ای ۔
دِل آپنا رّب نُوں سَوںپ کے وےکھ,
رهِںدا ڈر نا کِسے پرکار دا ای ۔
وهِم بھرم, هںدےسڑے دُور هُںدے,
سِر تے مِهر دا هّتھ کرتار دا ای ۔
