پنجابی پہیلیوں کا مجموعہ

تھڑھے اُّتے تھڑھا, لال کبُوتر کھڑھا

تھال بھرِآ کَوڈیآں دا کوای لَے نهیں سکدا, چِّٹے پیلے رںگ اُنھاں دے کوای لاه نهیں سکدا, مالا واںگر بهِنی اُنھاں دی کوای اُٹھا نهیں سکدا, بات مےری دی گُںجھل اَےسی کوای کھولھ نهیں سکدا

تھال بھرِآ موتیآں دا, سبھ دے سِر ‘تے اُلٹا دھرِآ۔ هنےری چّلے, پانی وگے موتی پھِر وی نا ڈِّگن تھّلے۔

تِنّ پاے پںج کھڑے, اّٹھ لِآون گےڑا, مےری بات بُّجھ لَے, نهیں تاں بن چےلا مےرا۔

تِنّ پَےراں والی تِتلی, ِاسنان کرکے باهر نِکلی?

تُوں چّل مَےں آيا هر گھر دی اُه مايا

توتا بگلا کاں بٹےر ِانھاں چاراں نُوں آںدا گھےر, گھےر گھار کے گُّسا کیتا اںت چاراں دا لهُو پیتا

تُردی هاں تاں پَےر نهیں, دےواں سبھ نُوں جان۔ دو اّکھراں دی چیز هاں, بُّجھو مےرا نام۔

تُسیں دےںدے رهِںدے هو, پر کدے واپس نهیں لَےںدے

اُّپروں پھِّکا اںدروں شهِد, کھااُ جِس نُوں کهِںدے وَےد۔