اںجام
کی تُهانُوں پتا هَے سِرپھ مادا مّچھر هی کّٹدا هَے? کھُون پیںدا هَے۔ بهُت پهِلاں دی گّل هَے ویاتنام دے ِاّک پِںڈ وِّچ ٹام اتے اُسدی پتنی نهام رهِںدے سن۔ ٹام کھےتی کردا سی اتے پتنی رےسم دے کیڑے پالدی سی۔ ٹام بهُت مِهنتی سی پر نهام جِںدگی 'چ تمام اَےسو-آرام دی ِاّچھا رّکھدی سی۔ ِاّک دِن نهام اچانک بِمار پَے گای۔ ٹام اُس سمےں کھےتاں 'چ کںم کر رِها سی جدوں اُه گھر پرتِآ, اُسنے دےکھِآ کِ نهام هُن ِاس دُنیآ 'چ نهیں هَے۔
ٹام گوڈِآں بھار بَےٹھ کے رّب اّگے ارداس کرن لّگا۔ اُدوں اُس نُوں اکاسوانی سُناای دِّتی کِ اُه سمُںدر وِچالے ستھِت ِاّک وِسال پهاڑی 'تے نهام دی لاس لَے جاوے۔ کای دِناں دی ےاترا توں بااد ٹام, نهام دی لاس نال اُس پهاڑی 'تے پهُںچِآ تے ِاّک کھُوبسُورت پھُّلاں دے باگ وِّچ لِجا کے لاس نُوں لِٹا دِّتا۔ اُسدیآں پلکاں تھکاوٹ کارن جھپک هی رهیآں سن کِ اچانک سپھَےد والاں اتے تارے ورگیآں چمکدیآں اّکھاں والا ِاّک آدمی اُّتھے پرگٹ هويا۔ اُس آدمی نے ٹام نُوں کِها کِ اُه اُنھاں دا سِس بن کے ِاسے جگھا ساںتی نال رهے, پر ٹام نے کِها کِ اُه آپنی پتنی نهام دے بِنا نهیں رهِ سکدا۔
اُه آدمی ٹام دی ِاّچھا جان کے بهُت کھُس هويا۔ اُس نے کِها کِ اُه آپنی اُںگل کّٹ کے کھُون دیآں تِنّ بُوںداں نهام دی لاس نال چھُها دےوے۔ ٹام نے اُںج هی کیتا اُدوں جادُو جِها هويا, کھُون دیآں بُوںداں پَےںدِآں هی نهام اُّٹھ بَےٹھی۔ اُدوں اُس آدمی نے نهام نُوں چِتاونی دِّتی کِ جےکر اُه ِاماندار اتے مِهنتی نهیں بنےگی تاں اُس نُوں سجا بھُگتنی پوےگی۔ ِاه کهِ کے اُه آدمی اُّتھوں اچانک گاِاب هو گِآ۔
ٹام اتے نهام بےڑی 'چ بَےٹھ کے چّل پاے۔ رستے 'چ ِاّک پِںڈ دے نےڑے اُنھاں نے بےڑی روکی۔ ٹام کھان-پین دا کُجھ سامان کھریدن چلا گِآ۔ بےڑی 'چ بَےٹھی نهام ٹام دے پرتن دی اُڈیک کر رهی سی۔ اُدوں ِاّک وِسال بےڑی اُس کول آای۔ اُس بےڑی دا مالِک ِاّک امیر سی۔ اُسنے نهام نُوں آپنی بےڑی 'تے آ کے چاه پین دی داوت دِّتی۔ چاه پین توں بااد امیر نے نهام دی کھُوبسُورتی دی تاریپھ کیتی تے اُس نال وِآه دا پرستاو رّکھِآ۔ ِاه وی واادا کیتا کِ اُه اُسنُوں آپنے مهِل دی ِاّکو-ِاّک رانی بنا کے رّکھےگا۔
نهام دا تاں سُپھنا هی سی کِ اُه امیر اَورت بنے, اُس دی سےوا 'چ ڈھےراں نَوکر- چاکر هون۔ اُه جھّٹ اُس امیر دا پرستاو منّ گای۔ ٹام جدوں پِںڈوں چیجاں کھرید کے پرتِآ تاں ِاّک بُّڈھے ملاه نے اُس نُوں سارا کِّسا سُنايا۔ ٹام نهام دی دھوکھےباجی کارن لوهالاکھا هو گِآ۔ اُه تُرںت اُس امیر دے گھر وّل روانا هويا۔
کُجھ هی دِناں 'چ اُه اُّتھے جا پهُںچِآ۔ اُسدے مهِل 'چ پهُںچ کے اُس نے ِاّک نَوکر نُوں بےنتی کیتی کِ اُه مهِل دے مالک نُوں مِلنا چاهُںدا هَے۔ اُدوں اچانک نهام پھُّل توڑن لای بگیچے وِّچ آای تاں ٹام نُوں اُّتھے وےکھ کے هَےران رهِ گای۔ اُس نے ٹام نُوں کِها کِ اُه ِاّتھے بےهّد سُکھی هَے اتے ِاّتھوں کِتے نهیں جانا چاهُںدی۔
ٹام نے کِها کِ اُه اُسنُوں بِلکُل واپس نهیں لِجانا چاهُںدا۔ مَےں تاں آپنے کھُون دیآں تِنّ بُوںداں واپس لَےن آيا هاں۔ اُه نهام اُس نُوں واپس کر دےوے۔ "بّس!" نهام ِاس گّل توں بےهّد کھُس هوای, "چّلو کھُون دیآں تِنّ بُوںداں دے کے هی چھُٹکارا مِل جاوےگا۔" اجِها کهِ کے اُس نے تُرںت آپنی ِاّک اُںگل 'چ گُلاب دا کںڈا چُبھويا اتے ٹام دی باںه 'تے کھُون ٹپکااُن لّگی جِوےں هی کھُون دی تیجی بُوںد ڈِّگی, نهام دا سریر سُںگڑن لّگا تے اُه مادا مّچھر دے رُوپ 'چ تبدیل هو گای۔
ِاهی نهام دی سجا سی۔ اُه مادا مّچھر بن کے ٹام دے سِر 'تے مںڈرااُن لّگی, جِوےں بھِنک کے کهِ رهی هووے- "مَےنُوں کھُون واپس کر دے, مَےں مُآپھی مںگدی هاں, مَےں مُآپھی مںگدی هاں!"