بھاایوالی 'چ دُکانداری
چمپک جںگل وِّچ کھرگوس دی دُکان سی, اُه ِاماندار تے مِهنتی سی۔ گِّدڑ اتے بھالُو وی دُکانداری کردے سن۔ دووےں بهُت بےایمان اتے ایرکھا کرن والے سن۔ همےسا کھرگوس نُوں ماڑا دِکھااُن دی سوچدے سن۔ جےکر کھرگوس کِسے چیج نُوں دو رُپاے وِّچ وےچدا تاں گِّدڑ اتے بھالُو اُسنُوں رُپاے وِّچ وےچ دِںدے۔ دےکھدِآں هی دےکھدِآں کھرگوس دی دُکانداری ٹھّپ هون لّگی۔ کھرگوس نُوں چِںتا 'چ دےکھ کے ِاّک دِن هِرن نے پُّچھِآ, "کی گّل هَے, اّج-کّلھ تُوں پرےسان دِکھاای دِںدا هَےں?"
کھرگوس نے هِرن نُوں ساری گّل دّس دِّتی, هِرن بولِآ, "جںگل وِّچ وکیل پَےںگُِان رهِںدا هَے۔ سُنِآ هَے, چںگی سلاه دے کے اُه سبھ دیآں سمّسِآواں هّل کردا هَے۔ کِاُں نا اسیں اُس کول چّلیاے?"
اگلے دِن دووےں وکیل پَےںگُِان دے گھر پهُںچ گاے۔ کھرگوس نے اُسنُوں آپنی تکلیپھ دّسی۔ وکیل پَےںگُِان کُجھ دےر سوچدا رِها, پھِر بولِآ, "کھرگوس بھرا, تُهاڈی سمّسِآ دا هّل هو سکدا هَے۔ تریکا ِاه هَے کِ گِّدڑ اتے بھالُو دووےں بھاایوالی وِّچ دُکانداری سُرُو کر دےن۔" کھرگوس اتے هِرن گھر پرت آاے۔ کھرگوس نے هِرن نُوں کِها, "کوای اجِها اُپاا لّبھ جِس نال گِّدڑ اتے بھالُو هِّسےداری وِّچ دُکانداری کرن لّگن۔" "تُوں اُسدی چِںتا نا کر مَےں اُنھاں نُوں تِآر کر لواںگا", هِرن بولِآ۔
دُوجے دِن هِرن, گِّدڑ اتے بھالُو نُوں مِلِآ تے بولِآ, "تُهاڈے کارن کھرگوس دی دُکانداری دِن-پرتیدِن ٹھّپ هُںدی جا رهی هَے۔ جےکر تُسیں دووےں بھاایوالی وِّچ دُکان سُرُو کر ديو تاں اُسدے بھُّکھے مرن دی نَوبت آ سکدی هَے۔ گِّدڑ اتے بھالُو نُوں هِرن دی گّل جچ گای۔ اگلے هی دِن دوواں نے بھاایوالی وِّچ دُکان سُرُو کر دِّتی۔ دوواں نے تَےا کیتا کِ گِّدڑ دُکان وِّچ بَےٹھےگا اتے بھالُو بجاروں تھوک کھریدداری کرکے لِآوےگا۔
پر دووےں ِاّک نںبر دے بےایمان سن۔ دُکان وِّچ جِنّی وِکری هُںدی, گِّدڑ اُس 'چوں بهُتا پَےسا آپنے کول رّکھ لَےںدا اتے بھالُو نُوں روج گھاٹا دّسدا۔ بھالُو بهُت پرےسان سی۔ سوچدا سی "مَےں ِانّی مِهنت کرکے تھوک باجار 'چوں چیجاں کھرید کے لِآاُںدا هاں پر گِّدڑ کارن دُکانداری وِّچ گھاٹا هی هو رِها هَے۔ اُه جرُور بےایمانی کردا هَے۔" هُن بھالُو نے وی آپنی جےب گرم کرن دی سوچی۔ اُه سامان دی کھریدداری کرن لای جو پَےسا لَےںدا, اُس 'چوں اّدھا بچا لَےںدا, باکی پَےسِآں دا گھٹیآ سامان کھرید کے لَے آاُںدا۔
گراهک جدوں دُکان 'تے سامان کھریدن آاُںدے تاں اُه گِّدڑ نُوں گھٹیآ سمان دی سِکاِات کردے۔ هَولی-هَولی جانوراں نے اُنھاں دی دُکان توں سامان کھریدنا بںد کر دِّتا۔
ِاس ترھاں گِّدڑ اتے بھالُو دا دھںدا ٹھّپ هون لّگا۔ گِّدڑ نے سوچِآ, "بھالُو سامان کھریدن لای ڈھےر سارے رُپاے لَےںدا هَے۔ ِاسدے باوجُود گراهک سمان گھٹیآ هون دی سِکاِات کردے هن۔" لّگدا هَے, اُه بےایمانی 'تے اُّتر آيا هَے۔" اُس نے ِاّک دِن بھالُو نُوں کِها, "تُوں سامان دی کھریدداری لای اَےنے سارے رُپاے لَےںدا هَےں اتے پھِر وی دُکان 'تے آ کے گراهک سمان دے گھٹیآ کِسم دے هون دی سِکاِات کردے هن۔ تےرے کارن ساڈی دُکانداری ٹھّپ هُںدی جا رهی هَے۔" ِاه سُن بھالُو نے وی اُسدی ساری پول کھولھ دِّتی اتے بولِآ, "تُوں وی تاں کاپھی پَےسا آپنی جےبھ وِّچ رّکھ لَےںدا هَےں۔ مَےنُوں جھُوٹھ-مُوٹھ دا گھاٹا دِکھااُںدا هَےں, دُکانداری وِّچ گھاٹے لای تُوں وی جِںمےوار هَےں۔"
بّس پھِر کی سی هُن تاں چھوٹیآں-چھوٹیآں گّلاں نُوں لَے کے اُه ِاّک-دُوجے نال لڑن لّگے۔ جںگل وِّچ اُنھاں دوواں دے جھگڑے دی گّل تاں پھَےل هی چُّکی سی۔ اُنھاں دی بےایمانی دا وی بھاںڈا پھُّٹ گِآ۔ اُه دِن وی آيا جدوں اُنھاں دی دُکان بِلکُل ٹھّپ هو گای۔
اُّدھر کھرگوس دا وپار, اُس دی مِهنت اتے ِامانداری کارن پھِر توں چمک اُّٹھِآ۔ ِاّک دِن کھرگوس تے هِرن, وکیل پَےںگُِان دا دھنّواد کرن اُسدے گھر گاے۔ کھرگوس نے وکیل نُوں ساری گھٹنا دّسی۔ ِاه سُن کے وکیل پَےںگُِان بولِآ, "بےایماناں وِّچ بھاایوالی دا ِاهی نتیجا هُںدا هَے۔"