گدھا تے لُوںبڑی

ِاّک وار جںگل دا راجا سےر مر گِآ۔ اُس دی تھاں دُوجا راجا بھاو سےر نا مِلِآ۔ لُوںبڑی بڑی چلاک سی۔ اُس نے گدھے نال سلاه کیتی, کِ کِاُں نا اُس نُوں ِاس جںگل دا راجا بن دِّتا جاوے, لُوںبڑی نے گدھے نُوں ساری گّل سمجھا دِّتی, تے اُس مرے هواے سےر دی کھّل لاه کے گدھے دے پوا دِّتی۔ آپ هی ِاه گّل سارے جںگل وِّچ پھَےلا دِّتی, کِ بهُت ودھیآ نواں راجا سانُوں مِل گِآ هَے۔ سارے جانور, پسُو, پںچھی بڑے کھُس هواے۔

کُجھ دِن بااد سارے جانوراں نے ِاکّٹھے هو کے مسورا کیتا, کِ کِاُں نا ِاس نوےں بنے راجے نُوں پارٹی دِّتی جاوے۔ سارِآں نے ِاّک دِن مُکّرر کر لِآ, کھان-پین, گااُن-وجااُن دا پربںدھ کیتا گِآ۔ اُّدھر لُوںبڑی نے گدھے نُوں ساری گّل سمجھا دِّتی, کِ جدوں جانور کھُسی منااُن تاں تُوں چُّپ-چاپ کرکے بَےٹھا رهیں۔ کِسے نُوں ِاه پتا نا لّگے کِ راجا کَون هَے۔ 

اگلے دِن سارے جانور 'کّٹھے هواے تے کھُوب منورںجن کیتا, بهُت هاسا-ٹھّٹھا هويا۔

گدھے دے نال لُوںبڑی بَےٹھی سی۔ گدھے توں رهِ نا هويا, دُوجِآں نُوں گااُںدِآں وےکھ کے کھُسی چڑھ گای, تے لّگا هیںگن۔ سارے جانوراں نُوں پتا لّگ گِآ کِ ِاه سےر نهیں,  گدھا هَے۔ کول بَےٹھی لُوںبڑی نے ِاّک جھپٹ مار کے گدھے دا ڈھِّڈ پاڑ دِّتا, تے کهِن لّگی, "جا وے گدھِآ, گدھا هی رهِ گِآ۔ مَےں تاں تَےنُوں راجا بنايا سی پر تُوں آپنی اَوکات وِکھا هی دِّتی۔" 

سِّکھِآ: بّچيو! کوای جِنّا مرجی اسلیات 'تے پردا پا لوے, اکھیر نُوں سّچ ساهمنے آ هی جاںدا هَے۔ ِاس لای همےسا هکیکت وِّچ جِاُنا چاهیدا هَے۔