هکیکت

کُرسی تے بَےٹھی بّچِآں دیآں کاپیآں چَےک کر رهی سی۔ اچانک نِّکی کاجل مےرے کول آای اتے مےرے وّل هّتھ ودھا کے آکھن لّگی, "مَےڈم تُهاڈی بِںدی۔" مَےں آپنے مّتھے تے هّتھ لايا تاں پتا لّگِآ کِ مےری بِںدی نهیں هَے, ساِاد گرمی کرکے کِتے گِر گای هووے۔ 

مَےں اُسدے هّتھ توں اُه بِںدی لَےکے تھَےںکےُو کِها اتے بِںدی مّتھے تے دُبارا لگا لای اتے اُه مُسکرا کے آپنی سیٹ تے چلی گای۔ مَےنُوں اُسدی ِاس ماسُومِات تے بهُت پِآر آيا۔ کاجل نُوں مےری بِںدی نال بهُت موه سی۔ جے کِتے مَےں بِںدی نا لگااُںدی تاں اُسے دِن آکھ دِںدی کِ مَےڈم اّج تُسیں بِںدی نی لگاای۔ 

ِاّک دِن اُسدی مںمی سکُول آای تے مَےنُوں کهِن لگی کِ ِاه گھر وِّچ هر روج سکُول-سکُول کھےڈدی هَے۔ مّتھے تے بِںدی لا کے, کُرسی تے بهِ کے تُهاڈی هی نکل کردی هَے۔ ِاه سُن مَےنُوں بهُت هاسی آای تے لّگِآ کِ ِاک ادھِآپک بّچے دا آدرس هُںدا هَے۔ 

بچپن وِّچ مَےں وی سکُول-سکُول تے گھر-گھر کھےڈدی سی۔چُنّی دی ساڑی لا کے کُرسی تے بهِ کے آپنے ادھِآپکاں دی نکل کردی۔ سوپھا,بَےڈ,مےج,رسوای دا سامان, گھر دا هور نِّک-سُّک ِاس ترھاں دے کِنھے سارے کھِڈونِآں نال مِل کے گھر-گھر کھےڈدے۔ ِاه سبھ کدوں جِںدگی دی هکیکت بن گاے پتا هی نا لّگِآ۔