کِسان, سےر تے لںگڑی گاں

ِاّک وار دی گّل هَے کِ ِاّک پِںڈ وِّچ ِاّک گریب کِسان رهِںدا سی۔ اُه بڑے هی نےک اتے دِآلُو سُبھاا دا سی۔ اُس دی جںگل دے نےڑے کھےتی والی جمین سی اتے کُجھ مّجھاں رّکھیآں هوایآں سن۔ پر جںگلی جانوراں توں بهُت دُکھی سی کِاُںک اُه اُس دی پھسل کھراب کر دِںدے سن۔ کھاس کر گِّدڑ, جو آپنے-آپ نُوں سےر دا نجدیکی هون دے کِسان نُوں ڈراوے دِںدا۔ کِسان دیآں مّجھاں اُس نُوں اُداس دےکھ کے بهُت دُکھی هُںدیآں۔ سماں لںگھدا گِآ تاں کِسان دیآں مّجھاں سُون والیآں سن۔ مّجھاں نے سوچِآ کِ جےکر ساڈے کّٹے هواے تاں اسیں اُنھاں نُوں گِّدڑ جاں بگھِآڑاں نال ٹّکر لَےن لای تاکتور بناواںگیآں۔

پر ماڑی کِسمت نُوں ِاّک کول کّٹا تے ِاّک کول کّٹی هوای۔ ِاّک دِن مّجھاں چردیآں- چردیآں دُور نِّکل گایآں۔ کّٹرُو نِّکے هون کرکے پِّچھے رهِ گاے تاں اچانک گِّدڑ نے هملا کر دِّتا۔ دووےں کّٹرُو ڈردے مارے دَوڑن لّگے۔ کّٹا اّگے اتے کّٹی پِّچھے رهِ گای۔ کّٹے نے کّٹی نُوں آپنے نال رلااُن لای کوسِس کیتی پر اُه ِاّک ٹواے وِّچ پھس گای۔ کّٹے نے کّڈھن دی بڑی کوسِس کیتی پر اُه سپھل نا هو سکِآ۔ گِّدڑ وی نےڑے آ رِها سی۔ 

کّٹی نے کّٹے نُوں آپنی جان بچااُن لای اُّتھوں جان لای کِها, پر کّٹا نا منِّآ۔ کّٹی نے اُس نُوں جِوےں-کِوےں اُّتھوں جان لای کِها۔ گِّدڑ نے کّٹی نُوں دبوچ لِآ۔ کّٹا بڑا اُداس هويا۔ سام نُوں جد مّجھاں گھر پرتیآں تاں اُه 'کّلے کّٹے نُوں دےکھ پرےسان هوایآں تے ساری کهانی سُن بڑیآں اُداس هوایآں۔ جدوں کِسان نُوں ِاس گّل دا پتا لّگا تاں اُه وی بهُت اُداس هويا۔ 

پر کّٹے نُوں بهُت گُّسا آيا تے اُس نے پرن کیتا کِ اُه آپنی بھَےن دا بدلا جرُور لوےگا۔ اُه دوواں مّجھاں دا دُّدھ پین لّگا تے جلدی هی ِاّک نرواے جُّسے دا جھوٹا نجر آاُن لّگا۔ کِسان نُوں وی لّگن لّگا کِ هُن گِّدڑ دی کھَےر نهیں, اُه وی جھوٹے نُوں رّجویں کھُراک دےن لّگا۔ جھوٹا رات-رات بھر جاگ کھےت دی رکھوالی کردا۔ گِّدڑاں دی کوای پےس نا جاںدی۔ بهُت کهِںدا کِ مَےں سےر مامے نُوں دّسُوں۔ جھوٹا للکاردے هواے کهِںدا-

دو مّجھاں دُّدھ پین نُوں اُّتے کھان نُوں گھاه,
تےرے مامے نُوں ِاّکو سِںگ 'تے دےواںگا ٹپکا۔
آ اُاے گِّدڑا آ دو-دو هّتھ دِکھا,
بدلا لَےنا چھوٹی بھَےن دا, تَےنُوں نرکاں وِّچ پُچا,
آ اُاے گِّدڑا آ, آ اُاے گِّدڑا آ...

ِاّک دِن گِّدڑ جھوٹے دے دھّکے چڑھ گِآ تے گِّدڑ نُوں سِںگاں 'تے پٹکا-پٹکا کے مارِآ۔ گِّدڑ نُوں تھاں 'تے ڈھےر کر دِّتا۔ جدوں سےر نُوں ِاس گّل دا پتا لّگا تاں اُه کِسان دا دُسمن بن گِآ۔ کِسان نے مّجھاں نُوں جان لای کِها تے آپ سےر توں ڈر کے پِںڈ وّل بھّج گِآ۔ پر سےر نے اُس دا پِّچھا نا چھّڈِآ۔ کِسان ِاّک بوهڑ دے رُّکھ 'تے چڑھ گِآ۔ سےر اُّتھے هی گےڑے کّڈھدا رِها۔ سام ڈھلن تے هنےرا هُںدِآں هی سےر جںگل وّل نُوں چلا گِآ۔ پر ڈردے مارے کِسان درّکھت دے پّتِآں وِّچ هی چھُپ کے پَے گِآ۔ 

سوےر وےلے اُّٹھ کے وےکھِآ کِ بوهڑ دے رُّکھ دے نےڑے هی گاُوآں دا واڑا سی جِس وِّچ بهُت ساریآں گاواں سن۔ کِسان ڈردا-ڈردا تھّلے اُّترِآ تے کھان-پین لای بھوجن دا ِاںتجام کرن لای پِںڈ وّل نُوں ودھِآ تاں اُس پاسوں هاهاکار سُناای دِّتی۔ ِاّک آجڑی آاُںدا دِکھاای دِّتا۔ اُس توں پُّچھِآ تاں اُس نے دّسِآ کِ پِںڈ وِّچ سےر وڑ گِآ۔ کِسان نے آجڑی توں کُجھ کھان لای مںگِآ تاں اُس نے اُس نُوں کھان لای روٹی دِّتی اتے پین لای بّکریآں دا دُّدھ۔ کِسان نے آجڑی دا دھنّواد کیتا اتے مُڑ اّکھ بچا کے درّکھت 'تے چڑھ گِآ۔ 

کُجھ دِن ِاس ترھاں هی لںگھ گاے پر ِاّک دِن اُس دی نجر گاُوآں دے واڑے وِّچ پھَےلی گںدگی دے ڈھےراں وّل گای۔ اُس نُوں بڑا ترس آيا۔ اُه گاُوآں دے باهر جان دا ِاںتجار کرن لّگا۔ جِاُں هی گاواں واڑے وِّچوں باهر گایآں تاں اُس نے سارے واڑے دی سپھاای کر دِّتی۔ سام نُوں جدوں گاواں واپس آایآں تاں ساپھ-سُتھرے واڑے نُوں وےکھ کھُس تے هَےران هوایآں۔ هُن کِسان هر روج گاواں دے جان 'تے سپھاای کرکے رُّکھ 'تے چڑھ جاںدا۔ لںگھدے-ٹّپدے راهیآں توں بھوجن لَے کے ڈںگ ٹپا لَےںدا تے سےر وی کملِآں واںگ هر روج پِںڈ وِّچ کِسان دی بھال 'چ جرُور گےڑا ماردا۔

دُوجے پاسے واڑے دی سپھاای وےکھ گاواں وی هَےران رهِ جاںدیآں کِ کَون هَے جو ساڈے واڑے دی سپھاای کر رِها هَے? جرُور جاں تاں کوای بھگت هَے جاں کوای مُسیبت دا مارِآ۔ ِاه سوچ سبھ نے جانن لای ِاّک لںگڑی گاں دی نِگرانی کرن لای جِںمےواری لا دِّتی۔ هر روج دی ترھاں ساریآں گاواں چرن لای چلیآں گایآں تے لںگڑی گاں نےڑے هی اَوهلے وِّچ گھاه چرن لّگی۔ کِسان درّکھت توں تھّلے اُّترِآ تے سپھاای کرن لّگا۔ ِاه دےکھ لںگڑی گاں نے ساریآں گاںواں نُوں ِاّک اواج دِّتی تے ِاکّٹھیآں کر لایآں۔ کِسان ڈر گِآ۔ گاواں دی مُکھی گاں نے کِسان نُوں کِها, "ڈر نا تُوں آپنا دُّکھ دّس۔" ِاه سُن کے کِسان نے آپنی ساری وِّتھِآ سُناای تاں گاُوآں نے کِها کِ تَےنُوں گھبرااُن دی لوڑ نهیں هُن تےری راکھی اسیں کراںگیآں۔ 

اُّدھر سےر نُوں وی کِسان دی بھِنک پَے گای, اُه دهاڑدا هويا واڑے وّل نُوں ودھِآ۔ سےر دی دهاڑ سُن کے کِسان دیآں مّجھاں تے جھوٹا وی سمجھ گاے کِ کِسان 'تے مُسیبت آ پای هَے۔ اُه کِسان دی مّدد لای اُس پاسے نُوں هو تُرے۔ جِاُں هی سےر گاواں دے واڑے وّل ودھِآ اّگوں گاواں نے گھےر لِآ تے پِّچھوں مّجھاں تے جھوٹے نے۔ دوهاں نے رل کے سےر نُوں مار مُکايا۔ کِسان کھُس هو گِآ تے گاواں, مّجھاں تے جھوٹے دا دھنّواد کیتا اتے اُّتھے هی سارے رل کے کھُسی-کھُسی رهِن لّگے تے جںگل دے پسُو-پںچھی وی اجاد تے بےکھَوپھ گھُںمن لّگے۔ هر پاسے کھُسی دی لهِر دَوڑ گای۔