من دا ڈر

جّسی ِاس گّل توں جانُو سی کِ کِسے نے وی اُس دی ِاس گّل لای نهیں سی منّنا۔ اُهنے بیبی نُوں کِها, “بیبی, جان دے نا مَےنُوں ۔" سارے دِن دی ستی بَےٹھی بیبی نے اںت توڑا جھاڑ هی دِّتا, “پُّچھ لَے پھےر آپنے باپُو نُوں ۔ اُهدے ساهوےں تاں مُوںه نهیں کھولھدا ۔" گّل سّچ وی سی۔ جّسی دا آپنے پِتا نُوں دےکھدِآں هی سںگھ سُّک جاںدا سی ۔ جدوں اُس دا پِتا گُّسے وِّچ اُّچی-اُّچی بولدا تاں اُه کںب جاںدا ۔ اُه آپنے پِتا نُوں ِاه گّل کِوےں کهِ سکدا سی ۔

اسل وِّچ جّسی آپنے پںج بھَےن بھراواں وِّچ تیجے نںبر اُّتے سی۔ وّڈی بھَےن سِمرن چتاملی وِآهی هوای سی اتے اُه کدے کداایں گےڑا ماردی ۔ جّسی وی آپنی ماں نال کدے کداایں بھَےن نُوں مِلن چلے جاںدا ۔ اُس دا هُن اُّتھے بڑا جیا لّگدا ۔ ِاّتھوں تّک کِ آپنے نانکے پِںڈ مکڑَونے وی اُه جِآدا نا جاںدا, کِاُںک اُهدے مامے دے دووےں مُںڈے هُن وّڈے هو چُّکے سن اتے جّسی نُوں اُنھاں دیآں گّلاں دی سمجھ هی نهیں سی لّگدی, پر بھَےن دے مُںڈے نال اُه پرچِآ رهِںدا ۔ اُه نِّکا جِها پریت وی اُس نُوں بهُت پِآر کردا اتے اُه دووےں آپنے وِّچ مست رهِںدے۔ سِمرن بھَےن پڑھی لِکھی هون کارن آپنے پِتا نال بےجھِجک هر گّل کر لَےںدی سی ۔ جّسی دا بھرا پریت, جِس نُوں سارے گّبر کهِںدے سن, پھَےکٹری وِّچ کںم کردا سی ۔ 

اُه ساجھرے هی چلا جاںدا اتے نھےرے هواے گھر وڑدا ۔ اُه آپنے پِتا نال وی گھّٹ هی گّل کردا۔ جّسی هّڈاں پَےراں دا کھُّلھا سی ۔ اُںجھ تاں اجے بھاوےں اُه اّٹھویں هی پاس کرکے مورِںڈے وّڈے سکُول وِّچ پڑھن لّگ گِآ سی پر اُه چھوٹا لّگدا نهیں سی ۔ جّسی دے دووےں بھرا چھوٹے سن اتے اُه پڑھ هی رهے سن ۔ اُنھاں توں جّسی نُوں اُںجھ وی کوای آس نهیں سی ۔ هُن جّسی دی ساری آس آپنی وّڈی بھَےن سِمرن اُّتے هی سی ۔ اُس نے سوچِآ کِ سِمرن بھَےن هی مےرے من دی گّل پِتا جی نال ساںجھی کر سکدی هَے۔ 

جّسی دا پِتا سکھت مِجاج سی ۔ جدوں اُه گڑھکے نال بولدا تاں ساهمنے والے دی جُبان تھتھلااُن لّگدی ۔ پھَوج وِّچ رِها هون کارن سارے اُس دا ستِکار وی کردے سن ۔ هُن تاں پھَوج وِّچوں پَےنسن آاے نُوں وی اُس نُوں کای سال هو گاے سن پر اُس دے بولاں وِّچ پھَوج والی گڑھک اتے مڑھک کاِام سی ۔ اُه ماوا لّگی پّگ بنّھ کے سارا دِن اکھبار پڑھدا رهِںدا اتے لوکاں اُّتے کھبراں پڑھ-پڑھ کے توے لااُںدا رهِںدا۔ هر کوای اُس نال پںگا لَےنوں جھِجکدا کِاُں جو کوای پتا نهیں سی کِ اُس نے کِس مَوکے کِهو جِهی گّل کهِ دےنی هَے۔ 

ِاهو سںسا جّسی نُوں وی سی اتے اُّدھروں دِن وی نےڑے آ رِها سی ۔ اُس نے کای وار ماں نُوں چتاملی جان لای کِها پر گھر دے جھمےلِآں وِّچوں ماں نُوں پھُرست کِّتھے? جّسی جاوے تاں کِّتھے جاوے? اُهدا دِل جور-جور دی دھڑکن لّگدا, کِتے ِاںجھ هی سوچاں وِّچ ٹاایم نا لںگھ جاوے۔

اُس دے ماسٹر بلوِںدر سِںگھ نے ِاکےراں تاڑ کے کِها وی سی, “اَواے جّسی, تُوں ناں لِکھاتا? دےکھیں کِتے مےری بےِاّجتی نا کرا دیں ۔” “هاں جی, هاں جی ۔” اُهنے گھبرا کے جھُوٹھ هی کهِ دِّتا۔ مگروں اُس نُوں ِاس گّل دا پچھتاوا وی هويا کِ اُس نے آپنے منپسںد ادھِآپک اّگے جھُوٹھ بولِآ هَے ۔ 

اجے اُه ِاس اُدھےڑبُن وِّچ هی سی کِ رّکھڑیآں دا تِاُهار آ گِآ۔ ِاس بابت تاں جّسی دے من وِّچ چےتا وی نهیں سی کِاُںک اُه آپنی هی سمّسِآ وِّچ اُلجھِآ هويا سی ۔ جّسی دے بھانے تاں جِوےں چںد چڑھ پِآ هووے۔ اُهدا کھُسی وِّچ ساه نهیں سی رل رِها اتے اُهنے سهی ٹاایم جِها دےکھ کے سِمرن بھَےن نُوں ساری گّل دّس دِّتی ۔ سِمرن وی ساری گّل آپنے پِتا جی نُوں دّس کے آپ چتاملی چلے گای ۔ 

جّسی جدوں آپنی بھَےن نُوں ٹَےںپُو چڑھا کے گھر آيا تاں ماں نے کِها کِ اُهدا پِتا اُهنُوں چُبارے وِّچ بُلا رِها هَے۔ اُه گھبرا گِآ ۔ پَوڑیآں اُس توں هَولی-هَولی چڑھ هو رهیآں سن ۔ اُس دا پِتا اُس نُوں دےکھدِآں هی بولِآ: "جّسی, سِمرن کهِ رهی سی کِ تُوں چھِںجھ وِّچ گھُلن جانَے ۔ اَواے جھّلِآ, مَےں وی کدے گھُلدا رِهاں پر نَوکری دے چّکر نے سبھ چھُڈا-چھڈُو دِّتا ۔ کدے-کدے تاں ِانّا اُبال جِها اُّٹھدا بای مےرے توں ِاه سبھ کِاُں نهیں هويا۔ تُوں جا تے جا کے مےرا سُپنا پُورا کر ۔" 

“سّچ پاپا۔” جّسی دا مُوںه سُن کے کھُّلھے دا کھُّلھا هی رهِ گِآ اتے اُه ِاه کھبر دّسن لای سکُول وّل بھّج لِآ ۔