ننّھی پری
کی کرنی آ ِاک هور کُڑی??
پهِلاں ای تھّبا کُڑیآں دا لای بَےٹھی اےں تُوں۔ ِاه گّل سُندِآں هی اُسنُوں جںمن والی نے وی اّک کے کِها, مےرا کِهڑا جی کردا آ ِاه تاں بس ِاک اُمید آ کھَورے ِاس وار رّب بَوڑ جاوے اتے مےری جھولی پُّتر پا دےوے۔ رّب دا کی پتا تُوں ٹَےسٹ کروا لای جےکر کُڑی هوای تُوں کی کرنی آ سپھاای کروا دےویں۔ بیجی نے پُورا کھِجھ کے کِها۔۔
ِاه سبھ مَےں کول بَےٹھی سُن رهی سی اتے سوچ رهی سی کِ, کی ماڑا هَے جےکر ِاک هور کُڑی آ جااُوگی۔ مَےں تے سُپنے سجااُنے سُرُو وی کر دِّتے کِ جد نِّکی بھَےن آاُوگی مَےں اَوسدے سوهنے سوهنے کّپڑے پااُںگی۔ اُسنُوں چّک کے گھُںمِآ کراںگی۔ اُس نُوں آپنے نال سکُول لَے کے جايا کرُوںگی۔
مَےنُوں دھُںدلا جا چےتے آ کِ ڈاکٹر نے کهِ دِّتا سی سپھاای کروااُن نال ماں دی جان نُوں کھترا آ۔ ِاس لای سوچدے وِچاردے نَو مهینے لںگھ گاے تے مَےں کھےڈ کِ جد گھر آای تاں مَےنُوں کِسے نے کمرے وِّچ نهیں جان دِّتا تے بولِآ کے جا کُڑیاے تُوں باهر کھےڈ۔ مَےں باهر نِکلدِآں سُنِآ کِ کوای بِمار آ ۔ مَےں نِآن مّت پھےر کھےڈن تُر گای۔ جد سام نُوں گھر آای تاں بیجی ِاک نِّکا نِآنا لای بَےٹھی سی۔ مَےں پُّچھِآ کِ کاکا کِسدا ِاه۔ سبھ دے اُّترے جِهے چےهرے کوای جواب هی نا دےوے مَےنُوں۔ بیجی نے کِها کُڑے تُهاڈی ای آ۔ مَےں اُّچی جِهی ٹّپ کے کِها هَےں سّچی آپنا ای آ کاکا۔ مےرا تے کھُسی نال دھرتی پّب نا لّگے۔ مَےنُوں من هی من مهِسُوس هويا جِوےں مےرا کوای آپنا دُنیآ تے آيا هَے۔ مَےں تے بھّج کے کاجی کول گای آپنی پری دا نام کڈھوااُن لای۔
کوای کهے ِاه نهیں بچدی کمجور بڑی آ, مر جااُوگی۔
مَےں تے ِاک نا سُنی کِسے دی۔ کدی اُسدے نِّکے نِّکے هّتھ وےکھاں تے کدی پَےر۔ کدی اُسنُوں هسا هسا کے وےکھاں اتے کھُس هوواں ۔ دِناں وِّچ هی اُس ننّھی جان دا سبھ نال پِآر پَے گِآ۔ پر اُستوں اُمر وِّچ دس باراں سال وّڈی هون کرکے اُسنُوں سںبھالن دی زِںمےواری مَےں آپ مُهارے هی چّک لای۔
اُسنُوں سارا سارا دِن گودی چُّک کے تُرے پھِرنا۔ اُسنُوں کوسا کر کر کے بوتل نال دُّدھ پِلااُنا لَے گاے سی سال ک لای, پر مَےں جد نانکے گای تاں رو کُرلا کے اُسنُوں آپنے نال پِںڈ لِآای۔ مےری اُه چھوٹی بھَےن مَےنُوں سبھ توں پِآری سی۔ هَولی هَولی اُه سکُول وی جان لّگ گای۔ اَوسدے وّڈی هون نال نال مَےں هر دِن اَوس بارے سوچنا۔
مَےں من هی من وِچار لِآ کِ جِهڑی ریجھ مےری پُوری نهیں هوای اُه سبھ مَےں ِاسنُوں جرُور دےواںگی۔ ۔ مَےں سوچِآ مَےں ِاسدے هرےک سُپنے نُوں کھںبھ لگاواںگی۔ مَےنُوں سارا دِن هّسن کھےڈن لای ِاک ساتھی مِل گِآ اتے جِںدگی دا ِاک نِسانا وی مِل گِآ سی۔
اےدا هی هويا مَےں اُسنُوں جیون جِاُون دی پُوری جاںچ دِّتی۔ اُسدی کھُسی لای هر هّد تّک جا کِ اُسنُوں سهُولت دِّتی۔ ِاک دِن اَےسا آيا کے مےری پری دے مَےں کھںبھ لااُن وِّچ کامےاب هو گای۔ مَے اُسنُوں پڑھاای کرن لای دِل تے پّتھر رّکھ وِدےس بھےج دِّتا۔ اّج مهِسُوس هُںدا اا کِ مےری پری نُوں اُّڈن دی جاںچ وی آ گای اتے هُن اُه کِسے دی مُهتاج نهیں۔ دُآ هَے کِ مےری پری دُنیآ دا هر رںگ مانے اتے همےسا کھُس رهے۔ هاں سّچ اُسنُوں تے ساِاد پتا وی نهیں کِ اُه مےرے دِل دے اےنی کریب آ اتے مےری پری آ۔ مَےں تے اُسدا نام وی اےنی ریجھ نال رّکھِآ کے اُسدے نام دا متلب آ رّب دا گھر۔
سو سبھ آپنیآں دھیآں نُوں پِآر دِاُ۔ ِاه سِرپھ پِآر هی مںگدیآں نے باکی سبھ هاسِل کرن دی تاکت رّب نے اَورت نُوں بکھسی هَے۔