نُوڑے تںدی چّلے گھوٹا

پُرانے سمےں وِّچ ِاںدرجیت نام دا ِاّک راجا راج کردا سی۔ اُسدیآں دو رانیآں سن۔ وّڈی رانی نےک دِل سی پر چھوٹی رانی چلاک اتے سوارتھی سی۔ جدوں وّڈی رانی گربھوتی هوای تاں چھوٹی رانی نُوں چِںتا لّگی کِاُںک اُه نهی سی چاهُںدی کِ وّڈی رانی دی سںتان راج گّدی 'تے بَےٹھے۔ ِاس لای اُس نے آپنی داسی نال مِل کے ےوجنا بناای۔ سماں آاُن تے وّڈی رانی نے ِاّک لڑکے تے ِاّک لڑکی نُوں جنم دِّتا۔ چھوٹی رانی نے داسی دی سهاِاتا نال بّچِآں نُوں ِاّک ٹوکری وِّچ پا کے ندی وِّچ روڑھ دِّتا اتے راجے نُوں کھبر دِّتی کِ رانی نے دو پّتھراں نُوں جنم دِّتا هَے۔ گُّسے وِّچ آاے راجے نے وّڈی رانی نُوں مهِل وِّچوں باهر کّڈھ دِّتا تے اُه ِاّک جھوپڑی وِّچ رهِن لّگ پای۔

اُّدھر ندی وِّچ ِاّک سادھُو ِاسنان کر رِها سی۔ اُسنے جد بّچے دےکھے تاں اُه اُهناں نُوں آپنی کُٹیآ وِّچ لَے گِآ اتے اُهناں دا پالن پوسن کرن لّگا۔ اُسنے لڑکے دا نام کنِسک اتے لڑکی دا نام مايا رّکھِآ۔ هَولی هَولی بّچے وّڈے هو گاے۔ ِاک دِن سادھُو چُّپ چاپ اُهناں نُوں سُّتے پِآں نُوں چھّڈ کے چلا گِآ۔ جدوں بّچِآں دی جاگ کھُّلھی تاں اُه اُس نُوں اُّتھے نا دےکھ کے هَےران هو گاے۔ اُهناں نے سادھُو نُوں لّبھنا سُرُو کر دِّتا۔ کاپھی سمےں دی مُشّکت توں بااد اُهناں نے سادھُو نُوں لّبھ لِآ۔ اُهناں دے شِکاِات کرن تے سادھُو نے کِها کِ اُه اُس نُوں ِاّک ٹوکری وِّچوں مِلے سن۔ اُسنے اُهناں دی پرورِس کیتی۔ هُن اُه وّڈے هو گاے هن اتے آپنی دےکھبھال آپ کر سکدے هن تاں اُه هُن اُسنُوں جان دےن۔ ِاس تے اُهناں نے کِها کِ اُه کِّتھے جانگے تاں سادھُو نے اُهناں نُوں ِاّک تںدی تے ِاّک گھوٹا دِّتا تے کھڑاواں دِّتیآں۔ اُسنے کِها کِ اُه جد وی کوای مُسکِل وِّچ هون تاں کهِنا "نُوڑے تںدی چّلے گھوٹا" ِاه اُهناں دی مدد کرنگے۔ تے کھڑاواں نُوں دھُوف دے کے اُه جِّتھے مرجی جا سکدے هن۔ ِانّا کهِ کے سادھُو چلا گِآ۔ 

دووےں بھَےن بھرا گھُںمدے گھُںمدے آپنے پِتا دے راج وِّچ هی پهُںچ گاے۔ سمجھدار هون کرکے کنِسک نُوں راجے دے دربار وِّچ نَوکری مِل گای۔ هَولی هَولی اُه راجے دے کریب آ گِآ۔ اُسدی سکل راجے نال مِلدی هون کرکے رانی نُوں سّک هو گِآ۔ اُسنے داسی نُوں سبھ پتا کرن لای بھےجِآ۔ داسی مايا دی سهےلی بن گای تے گّلبات دَوران اُس توں پتا کر لِآ کِ ِاه اُهی بّچے هن۔ هُن رانی نُوں ڈر ستا رِها سی کِ راجے نُوں سّچاای پتا لّگ گای تاں اُس دا کی بنےگا۔ اُسنے پھِر اُهناں نُوں مارن دی ےوجنا بناای۔ داسی مايا کول گای اتے جھُوٹھی مُوٹھی همدردی دِکھااُںدے هواے بولی کِ اُه سارا دِن گھر وِّچ ِاکّلی رهِںدی هَے۔ جےکر کوای چور اُچّکا آ گِآ تاں کی هووےگا۔ اُسنُوں پهِرےدار رّکھنا چاهیدا هَے۔ مايا کهِن لّگی کِ ِاس دے وِّچ کی گّل هَے۔ اُه اّج هی آپنے بھرا نُوں کهِ کے پهِرےدار رکھوا لوےگی۔ داسی بولی کِ جےکر اُس دا ویر اُسنُوں پِآر کردا هَے تاں اُه دانے ديو نُوں لَے کے آوے۔

مايا نے آپنے بھرا نُوں آاُںدِآں هی ساری گّل دّسی۔ کنِسک نے کِها کِ اُه هُنے جا کے دانے ديو نُوں لَے آوےگا۔ اُسنے دھُوف دےکے کھڑاواں پَےراں وِّچ پا لایآں اتے ديوآں دے دےس پهُںچ گِآ۔ اّگوں دانا ديو گھر ِاکّلا هی سی۔ باکی سارے سِکار کرن لای گاے هواے سن۔ دانا ديو کنِسک نُوں دےکھ کے کھُس هو گِآ کِ کھانا گھر چّل کے آيا هَے۔ جيوں هی اُسنے کنِسک نُوں پھڑن لای هّتھ اّگے ودھااے تاں کنِسک بولِآ,"نُوڑے تںدی چّلے گھوٹا"۔ بّس پھِر کی سی, تںدی نے ديو نُوں بنّھ لِآ تے گھوٹا لّگا اُسدی پِٹاای کرن۔ ديو مِنّتاں کرے, سَوںهاں کھاوے تاں جاکے اُسدی رِهاای هوای۔ ديو نے کِها کِ اُه اُسدے نال جان لای تِآر هَے پر اُس نے کِها کِ پهِلاں اُسدے پرِوار والِآں نُوں مِلنا هَے۔ تھوڑھی دےر بااد اُسدا پرِوار دھُوڑاں پُّٹدا هويا آيا تے کنِسک نُوں دےکھ کے کھُس هو گِآ کِ سِکار توں تاں کُجھ وی نهیں مِلِآ تے کھانا گھر بَےٹھا هَے۔

کنِسک نے پھِر کِها "نُوڑے تںدی چّلے گھوٹا"۔ تںدی نے سارا پرِوار نُوڑ لِآ تے گھوٹے نے سارے پرِوار دی سےوا کیتی۔ اُهناں نے مِنّتاں ترلے کرکے جان چھُڈاای تے دانے ديو نُوں کهِن لّگے کِ اُه ِاس نُوں پهِلاں هی لَے جاںدا۔ کنِسک ديو نُوں لَے کے گھر آ گِآ۔ جد ِاس بارے چھوٹی رانی اتے داسی نُوں پتا لّگا تاں اُه هَےران هو گایآں تے پهِلاں توں وی وّدھ ڈر گایآں۔ اُنھاں نے پھِر سکیم بناای۔ داسی مايا کول گای اتے کهِن لّگی کِ اُه سارا دِن ِاکّلی بَےٹھی رهِںدیهَے۔ اُه آپنے بھرا نُوں کهے کِ اُه وِآه کروا لوے۔ مايا نے کِها کِ اُه آپنے بھرا نُوں جرُور کهےگی۔ داسی کهِن لّگی کِ اُه آپنے بھرا نُوں کهے کِ اُه هُوراں پری وِآه کے لِآوے۔ تاں هی لوک اُسنُوں بهادر کهِنگے۔ مايا نے کنِسک نُوں ساری گّل دّسی تے کنِسک هُوراں پری نُوں وِآهُن تُر پِآ۔ پر کھڑاواں نے اُس نُوں جںگل بیآبان وِّچ اُتار دِّتا۔ اُه هَےران پرےسان پَےدل هی تُرن لّگا۔ تُردے تُردے اُسنُوں اُهی سادھُو مِلِآ۔ سادھُو اُسنُوں دےکھ کے هَےران هو گِآ کِ اُه ِاّتھے کی کر رِها هَے۔ کنِسک نے ساری گّل سادھُو نُوں دّسی تاں سادھُو نے دّسِآ کِ اُه ماياوی نگری هَے۔ بهُت سارے ےودھے هُوراں پری نُوں وِآهُن لای آاے پر آپنی جان توں هّتھ دھو بَےٹھے۔ اُهناں دے نگر دُآلے جادُوای چّکر هَے۔ جو وی اُسدے اںدر گِآ, واپس نهیں آيا۔ سادھُو نے اُسنُوں ِاّک مںتر دّسِآ اتے کِها کِ جدوں اُه ماياوی چّکر دے کول جاوےگا تاں اُّتھے ِاّک گھوڑا آوےگا۔ اُه اُسدے کنّ وِّچ مںتر پڑھ کے اُس اُّپر بَےٹھ جاوے۔ اُتھوں دے لوک اُسنُوں گھوڑے توں اُتارن لای بهُت ےتن کرنگے پر اُه هےٹھاں نا اُّترے, گھوڑے تے بَےٹھ کے هی پھےرے لوے تے گھوڑے 'تے بَےٹھ کے هی هُوراں پری نُوں نگری توں باهر لَے آوے۔ کنِسک نے ِاںنج هی کیتا۔ سبھ نے اُس نُوں بهُت لالچ دِّتا, ڈرايا دھمکايا پر اُه گھوڑے 'تے هی بَےٹھا رِها تے اکھیر اُهناں نے هُوراں پری نُوں اُس نال تور دِّتا۔ 

جدوں ِاس گّل دا پتا رانی نُوں لّگا تاں اُسنے آکھری چال چّلی۔ اُسنے تِنّاں نُوں وِآه دی کھُسی وِّچ مهّل وِّچ بھوجن تے سّدا دِّتا۔ راجا وی ِاس تو بهُت کھُس هويا۔ داسی نے کھانے وِّچ جهِر مِلا دِّتا۔ هُوراں پری نُوں پهِلے دِن هی اُهناں تے سّک هو گِآ سی۔ اُسنے کِها کِ سبھ توں پهِلاں اُهناں دا پهِرےدار کھانا کھاوےگا۔ ديو سارا کُجھ چّٹم کر گِآ پر اُس نُوں کُجھ نا هويا۔ دُبارا کھانا بنايا گِآ۔ سبھ کھان لّگے تاں پری نے سبھ نُوں روک دِّتا اتے سبھ دے کھانے دی ِاک ِاک بُرکی کُّتِآں نُوں پااُن لای کِها۔ کُّتے کھانا کھان دے تُرںت بااد هی مر گاے۔ راجے نے اُس داسی نُوں بںدی بنا لِآ تاں داسی نے چھوٹی رانی دیآں سُرُو تو لَے کے هُن تّک دیآں سبھ کرتُوتاں بارے دّس دِّتا۔ اُسنے ِاه وی دّسِآ کِ کنِسک اتے مايا راجے دیآں هی سںتاناں هن۔ راجا گُّسے نال لال هو گِآ۔ اُسنے رانی تے داسی نُوں بھُّکھے سےر اّگے سُّٹ دِّتا تے وّڈی رانی نُوں واپس مهِل وِّچ لَے آيا۔ ِاس ترھاں سارے کھُسی کھُسی رهِن لّگ پاے ۔