پںجابو دی دھی چنّی

پںجابو بهُت دُکھی رهِںدی سی آپنی اَولاد هّتھوں۔ اُسدی اَولاد نُوں بھورا لّتھی چڑی نهیں سی کِ اُهناں دی ماں نُوں کی دُّکھ هن, کی پرےسانی هَے کِاُںک اُه تاں جِوےں بھُّل هی چُّکے سی آپنی ماں نُوں۔ 

پںجابو دے نال نال اُسدا پرِوار اُسدے رِستےدار سبھ بهُت پرےسان سن ۔سارے ارداساں کردے کے پںجابو دی آاُن والی اَولاد بهُت چںگی هووے, اُسدی هر پرےسانی نُوں سمجھدی هووے تے اُسدی کھُسی وِّچ هی آپنی کھُسی لّبھے۔ اُه دِن وی آ گِآ ۔اچانک سارے رِستےداراں وِّچ کھبر پھَےل گای کے پںجابو دے گھر چنّ ورگی دھی نے جنم لِآ سبھ نے اُسدا ناں 'چنّی' رّکھ دِّتا ۔

سبھ نُوں ِاّک آس بّجھ گای کِ هُن پںجابو دے دُّکھاں دے دِن گاے ِاه چنّی دھی آپنی ماں نُوں بهُت کھُسیآں دےوےگی اتے ِاسدے نال نال سارے بھَےن بھرا وی کھُس رهِنگے ۔ اُهی گّل هوای چنّی چھوٹی اُمرے ای بهُت سِآنیآں گّلاں کرن لّگی۔ آپنی ماں دے سارے دُّکھاں نُوں دُور کرن دے دااوے کرن لّگی ۔سبھ بهُت کھُس سن ۔ پر اپھسوس جِاُں جِاُں چنّی وّڈی هو رهی سی اُه وی پںجابو دیآں باکی اَولاداں واںگ هُںدی جا رهی سی 'جھُوٹھی اتے ڈرامےباج'۔ 

پںجابو پهِلاں نالوں وی جِآدا دُکھی تے پرےسان سی پر وِچاری کی کردی۔ رو رهی سی آپنی کِسمت نُوں تے نال نال کهِ رهی سی -

"هااے! نی چنّی, 
بڑی آس نا جںمی, 
پر اُه وی نِکںمی۔ 

هُن ِاّک وار پھِر سبھ بھَےن بھرا رِستےدار ارداساں کر رهے سن کِ پرماتما پںجابو دے دُّکھ نُوں سمجھے تے اُسدی اَولاد نُوں سوجھی دےوے کِ اُه آپنی ماں بارے سوچ سکن۔ اُسدے دُّکھاں نُوں سمجھ اُسدے اّتھرُو پُوںجھ سکن ۔