روٹی دی بُرکی

پتلے سریر دا گُرویر سکُولوں آاُن سار ٹیوی والے کمرے 'چ چلا گِآ۔ آپنے سکُول بَےگ نُوں بَےّڈ 'تے هی سُّٹ دِّتا اتے سوِّچ نُوں دبا کے سِّدھا رِموٹ نُوں هو تُرِآ۔ بڑی کاهل وِّچ اُه چھےتی-چھےتی کارٹُوناں والے چَےنل دے نںبر دّب رِها سی۔ اُس نے آپنی سکُول والی وردی وی نهیں اُتاری سی۔

جدوں هی گُرویر دی ماں نُوں پتا لّگِآ تاں اُه بِناں دےر کیتے پانی دا گلاس لَے کے اُس دے ساهمنے آ گای۔ گُرویر نے چھےتی-چھےتی پانی پیتا تاں ِانّے نُوں اُس دی وّڈی بھَےن گُرجوت کَور وی سکُولوں آ گای۔ اُس نے گُرویر نُوں ٹوکِآ تے کِها, "جا پهِلاں وردی اُتار کے آ, پھِر کُجھ کھا-پی تاں لَے۔ تُوں آاُںدے سار هی ٹیوی لا لِآ۔" پر گُرویر نے گّل انسُنی کر دِّتی تاں گُرجوت نُوں بهُت گُّسا آيا, اُه ٹی.وی. دے ساهمنے کھڑھی هو گای۔ پھِر کی سی گُرویر اُّچی-اُّچی رَولا پااُن لّگ گِآ۔

اُه دووےں لڑ هی رهے سن کِ اُنھاں دی ماں آلُو والے پرَوںٹھے بنا کے لَے آای پر جدوں هی اُس نے پلےٹ گُرویر دے ساهمنے کیتی تاں اُس نے پلےٹ نُوں وگاه مارِآ۔ پرَوںٹھا پھرس اُّتے ٹوٹے-ٹوٹے هو کے کھِّلر گِآ۔ ماں گُّسے وِّچ کهِن لّگی, "جِنھاں نُوں روٹی نهیں مِلدی, اُنھاں نُوں پُّچھ کے دےکھ۔ تَےنُوں دےسی گھِاُ دے پرَوںٹھے وی چںگے نهیں لّگدے, بدتمیج کِسے تھاں دا۔" اُس دی ماں نے ِاّک هور پرَوںٹھا لِآںدا تے اُس نُوں گُّسے نال کھوااُن لّگی۔ پر گُرویر نے ڈر نال تھوڑھا هی کھادھا پھِر اُه نکھرے کرن لّگ گِآ۔ جدوں اُس دی ماں اُس نُوں پھِر گھُورن لّگی تاں اُه رون لّگ گِآ۔

اُس دی وّڈی بھَےن دسویں جمات وِّچ پڑھدی سی۔ اُس نُوں ساری گّل سمجھ آ گای کِ گُرویر انّ دا نِرادر کر رِها هَے جدوںک سانُوں بھوجن کھراب نهیں کرنا چاهیدا اتے بّچِآں نُوں تاں سگوں اجِها سںتُلِت بھوجن کرنا چاهیدا هَے جِس وِّچ سارے ترھاں دے پوسک تّت پااے جان۔

ِاس لای سانُوں هریآں سبجیآں, تاجے پھل, سُّکیآں دالاں, دُّدھ دیآں چیجاں تے سُّکے مےوے وی جرُور کھانے چاهیدے نے۔ ِاه گّلاں سوچدی هوای اُه مُڑ توں گُرویر دے کمرے وِّچ آ گای۔ بھاوےں اُس نُوں آپنے چھوٹے بھرا اُّتے گُّسا آ رِها سی پر پھِر اُس نے سوچِآ کِ کّلھ نُوں اَےتوار هَے تے مَےں گُرویر نُوں باهر سَےر کروااُن لَے کے جاواںگی تے پھِر اُس نُوں ساری گّل آپے سمجھ آ جاوےگی۔

اُه اجے سوچ هی رهی سی کِ اُس دے ماما-مامی تے اُنھاں دے دووےں بّچے وی گھر آ گاے۔ دووےں بّچے گُرجوت تے گُرویر دے هانی سن۔ اُس دے ماما-مامی کھواے دیآں پِنّیآں, مّکی دیآں چھّلیآں تے گنّے وی لَے کے آاے سن۔ اُنھاں گُرویر دیآں بهُت مِنّتاں کیتیآں پر اُس نے کُجھ وی نا کھادھا, نا هی اُه ٹیوی والے کمرے وِّچوں باهر نِّکلِآ۔ دُوجے دِن سوےر هُںدے سار هی گُرویر نے آپنی بھَےن تے مامے دے دووےں بّچِآں دے نال, پهِلاں سهِر دے مںدر, گُردُآرا ساهِب, پارک تے پھِر نےڑے دے چھوٹے چِڑیآگھر وِّچ جان دا پھَےسلا کر لِآ۔ 

سارے بّچے بهُت کھُس سن۔ پهِلاں اُه مںدر گاے تاں اُّتھے مںدر دے باهر بَےٹھے بھِکھاری دےکھ کے گُرویر نے پُّچھِآ, "ِاه گریب لوک کَون نے, گُرجوت بھَےن?" گُرجوت تاں پهِلاں هی اُّتر دےن لای تِآر سی, اُه جلدی نال بولی, "ِاه وِچارے گریب لوک نے جاں پھِر اپںگ تے بےسهارا بُّڈھے-بُّڈھیآں, جِنھاں نُوں آپنا ڈھِّڈ بھرن لای لوکاں توں بھیکھ مںگنی پَےںدی اے۔ ِاسے کرکے ِانھاں دے چِهرے دےکھ کِنّے کمجور تے ماڑے جِهے لّگدے هن۔" اُهناں وّل دےکھدا هويا گُرویر کاپھی سماں سوچدا رِها۔

پھِر اُه سارے جانے پارک وِّچ چلے گاے۔ اُّتھے اُهناں نے بهُت ساریآں کھےڈاں کھےڈیآں تے جھُولِآں 'تے جھُوٹے لَےںدے رهے۔ اُس توں بااد اُه چِڑیآگھر وِّچ چلے گاے۔ جِّتھے اُهناں نے بهُت سارے جانور دےکھے جِوےں کِ باںدر, لںگُور, هِرن, هاتھی, بھالُو, باراں سِںگے, مور تے پانی وِّچ رهِن والے مگرمّچھ تے نِّکیآں-نِّکیآں مّچھیآں آدِ۔

اُنھاں نُوں دےکھ کے گُرویر بولِآ, "ِاه سارے تاں ٹی.وی. اُّتے آاُن والے جانوراں توں بهُت هی کمجور تے لِّسڑے جِهے هن۔" اُس دی بھَےن نے دّسِآ کِ ِاه سارے جںگلی جانور هن, ِانھاں نُوں ِاّتھے تاں مُّل دی کھُراک پاای جاںدی هَے۔ ماساهاری جانوراں نُوں تاں پےٹ بھر بھوجن گھّٹ هی مِلدا هَے۔ باکی جو مِلدا هَے ِاه کھا لَےںدے نے۔

اّگے جا کے اُنھاں نے رںگ-برںگیآں چِڑیآں تے توتے دےکھے تاں اُنھاں نے روٹی دے ٹُکڑے اُنھاں وّل سُّٹ دِّتے تاں اُه سبھ ِاّکدم اُس نُوں کھان لای ِاّک-دُوجے توں اّگے آاُن لّگے۔ ِاه سبھ دےکھ کے گُرویر نُوں ساری گّل سمجھ آ گای سی۔ هُن اُس نُوں پتا لّگ گِآ کِ سانُوں بھوجن دا ستِکار کرنا چاهیدا هَے۔ ِاس نُوں کھراب نهیں کرنا چاهیدا۔

هُن سارے دِن دی بھّج-دَوڑ کرکے سبھ نُوں بهُت بھُّکھ لّگ گای سی۔ اّج گُردُآرا ساهِب دے لںگر هال وِّچ گُرویر رّج کے لںگر کھا رِها سی تے انےکاں لوڑوںداں نُوں بھوجن کھاںدے دےکھ رِها سی۔