سِآنا بّچا
گّل کاپھی سماں پُرانی هَے جدوں هرسِت نے سکُول جانا سُرُو کیتا۔ پڑھن دے نال-نال هرسِت نُوں پےںٹِںگ دا وی سَوںک سی۔ جدوں اُه سکُولوں گھر آاُںدا تاں سبھ توں پهِلاں آپنی وردی اُتار کے بَےگ نُوں چَےّک کردِآں آپنی جگھا 'تے رّکھ دِںدا۔ تھوڑھا سماں ارام کرن توں بااد اُه تسویراں بنااُنیآں سُرُو کر دِںدا۔ کلاس دے سارے بّچے اُس نُوں پڑھاکُو- پڑھاکُو کهِن لّگ پاے۔
پر اُه کِسے دی پرواه نا کردا تے آپنی پڑھاای وّل دھِآن دِںدا۔ ِانھاں دِناں وِّچ هی ِاّک هور وِدِآرتھی کِسے هور سکُول وِّچوں هٹ کے اُنھاں دے سکُول وِّچ آ گِآ, جِهڑا کاپھی سرارتی سی اتے وّدھ کھان-پین دا سَوکین سی۔ جدوں ادھِآپک کںم کروااُںدے تاں اُه سرارتاں وّل دھِآن دِںدا تے باکی بّچِآں دا دھِآن وی بھڑک جاںدا۔
اُس دا ناںا گُرویر سی۔ اُه بهُت امیر ماپِآں دا ِاکلَوتا بّچا سی جدوں وی اُه سکُول دے سمےں توں بااد گھر جاںدا تاں بستا آپنے کمرے وِّچ سُّٹ دِںدا۔ اُس دی وردی, جُراباں, بُوٹ, ٹاای, بَےلٹ کوای کِتے اتے کوای کِتے کھِّلرِآ پِآ هُںدا۔
اُسدے ماتا-پِتا اُس وّل دھِآن نا دِںدے۔ پِتا دا دھِآن پَےسے کمااُن وّل هُںدا تے ماتا مهِںگیآں-مهِںگیآں پارٹیآں وِّچ جاںدی اتے آپنیآں سهےلیآں نال پھون 'تے گّلاں ماردی رهِںدی۔ جِس کرکے گُرویر وّل کوای دھِآن نا دِںدا اتے اُس دیآں آدتاں دِن-پرتیدِن وِگڑدیآں جاںدیآں۔ سکُول وِّچ وی باکی بّچے اُس توں دُور رهِںدے پرںتُو هرسِت, گُرویر نُوں چںگیآں گّلاں سِکھااُںدا اتے پڑھن وّل پرےرِت کردا۔ گُرویر پرواه نا منّدا۔ تھوڑھے سمےں بااد هی سکُول وِّچ کّچے پےپر هونے سن۔ جدوں اُنھاں ِامتِهاناں دے نتیجے آاے تاں گُرویر پھےلھ هو گِآ اتے هرسِت نے کلاس وِّچوں ٹَوپ کیتا۔ جدوں اُس دے ماپِآں نُوں سکُول مُکھی وّلوں بُلايا گِآ تاں ماپِآں نے گلتی منّدِآں سارا آپنا کسُور دّسِآ۔
هُن گُرویر دی ماتا آپنے بّچے 'تے دھِآن دےن لّگی۔ ِانھاں دِناں وِّچ هی کِتے گُرویر دے ماپِآں نے هرسِت دے گھر جا کے اُس دے ماپِآں نُوں مِلن دا پروگرام بنايا کِاُںک سکُول وِّچ سارے ادھِآپک هی هرسِت دیآں تاریپھاں کردے نهیں تھّکدے سن۔ جدوں اُه دووےں ماپے هرسِت دے گھرے پهُںچے تاں اُه هَےران رهِ گاے۔ جدوں اُنھاں نے هرسِت دا کمرا دےکھِآ, اُس دے کمرے وِّچ هرےک چیج آپو-آپنی تھاں 'تے ٹِکی هوای سی۔ پڑھن دے نال-نال اُس دیآں پےںٹِںگاں وی وّکھ-وّکھ تھاواں 'تے تریکے انُسار لّگیآں هوایآں سن, جِس نُوں دےکھ کے گُرویر دے ماپے هَےران رهِ گاے اتے اُنھاں نے آپنے بّچے نُوں وی هرسِت ورگا بنن لای پرےرِت کیتا۔
سِآنے بّچے دی کهانی اُه سارے رستے سُنااُںدے گاے جِس توں گُرویر وی کاپھی پربھاوِت هويا۔ پّکے ِامتِهاناں وِّچ گُرویر چںگے نںبر لَے کے پاس هويا اتے هُن اُه آپنیآں کِتاباں نال پِآر کرن لّگ پِآ سی۔ اُس دا کمرا وی هُن بڑا سوهنا سّجِآ هُںدا تے اُه سارا کںم آپنا کھُد کردا۔ پِآرے بّچيو! چںگے بّچِآں دی سںگت همےسا هی چںگے نتیجے وّل لَے جاںدی هَے۔ سانُوں پڑھن سمےں هُسِآر اتے سِآنے بّچِآں دا ساتھ کرنا بندا هَے۔