پنجابی محاورے۔

تَےنُوں هالی رسوای سِّکھِآ دی بهُت لوڑ هَے۔ تُوں تے هر چیج انّو کُ-انّ کر دِںدی اےں۔

نهیں ساه جی ! اںمی جںمی تُهاڈا مال اے, جدوں چاهے لَے جااُ۔

پتی دی مَوت مگروں مَےنُوں هر پاسے انّھےرا هی دِسدا سی۔ سهُرِآں توں وی مَےنُوں کوای آسرا نهیں سی نجر آ رِها۔

مَےں انّھے واه هی تُری جاںدا ساں, ِاّدھر اُّدھر کُجھ نهیں ساں وےکھ رِها۔ پھِر مَےنُوں کِسے نے آواج ماری جد مَےں پرت کے وےکھِآ تاں مےرا مِّتر موهن آ رِها سی۔

اُه هُن ڈیںگاں کِاُں نا مارے۔ انّھے دے هّتھ بٹےرا جو آ گِآ۔ کّلھ تّک اُس نُوں کوای پُّچھدا نهیں سی اتے اّج اُسنُوں هوالداری مِل گای هَے۔

سُرےس هِںدُو سماج دا هون کرکے نهیں سی چاهُںدا کِ اُس دا مِّتر ِاّک برهمُو سماج دی کُڑی نال وِآه کرے۔ اُه کُڑی دے گھر آيا تے اُس نُوں دّسِآ کِ مهِںدر اُس نُوں آپنے هِںدُو سماج وِّچ کھِّچ لَے جانا چاهُںدا هَے تے نال هی اُه گریب هون کرکے تُهاڈا نِرباه کرن دے ےوگ نهیں۔ اُه نے کِها مَےں اُس نُوں بچااُن نالوں تُهانُوں بچااُنا جرُوری سمجھدا هاں۔ کارن ِاه کِ اُسدی بِپتا سوَے-ِاّچھا نال هَے پر تُسیں کُّد رهے هو انّھے کھُوه وِّچ, اجے هُن هی تُهاڈے پِتا جی کهِ گاے هن کِ اُنھاں نُوں اُهدی مالی هالت بابت کُجھ وی پتا نهیں۔

پر ِاهو جِهیآں گّلاں کرنیآں تاں انّھے اّگے نّچنا تے بولے اّگے راگ والی گّل هَے۔ اُس تے ِاهو جِهیآں گّلاں دا کوای اسر نهیں۔

نسے وِّچ آيا اُه انّھی دھناسری مچاای گِآ ; وّڈے نِّکے دا کھِآل اُس وےلے کی هو سکدا سی۔

مَےں تاں هَےران هاں کِ مّگھر کول اَےنا دھن کِّداں آ گِآ ? اُسنے کوای ونج وِهار نهیں کیتا, پتا نهیں ِاه انّھی کھّٹی آ کِّتھوں رهی هَے ?

سےٹھ جی نے آپنے بےٹے رامُو دی شادی سمےں انّھا پَےسا روڑھِآ۔

اُںجھ تاں رامُو ساه بڑا سُوم هَے پر پُّت دے وِآه تے تاں اُس نے کمال کر وِکھايا هَے۔ سِّدھا بوری دا مُوںه هی کھولھ کے رّکھ دِتا تے انّھا کھرچ کیتا هَے۔

کّلھ اسیں تِآر هو کے سٹےسن تے گاے پر گّڈی تُر چُکی سی۔ سبھ انّ جل دے وس هَے, ِاّتھوں دا دانا پانی ِاّک دِن هور کھانا سی۔