پنجابی محاورے۔

سُرےس نے کےدار بابُو نُوں کِها کِ مهِںدر دا وِآه مےرے گھر نِےت هويا هَے, پر اُه تاں هووےگا پرسوں, اےس لای راتیں هی تُسیں ِاس داس دا گھر آپ چرن دھُوڑ نال پوِتر کرو : نهیں تاں مَےنُوں وِسواس نهیں هووےگا کِ تُساں مَےنُوں ماپھ کر دِّتا ۔ آکھو, اےنی کھَےر تاں مےری جھولی پااُگے نا تُسیں ?

پوٹِآں نال اںگُور نُوں پالنا, جان دے نال لا کھال سںبھالنا, آپنی جِںد نُوں کھوه وِّچ رولنا, گںد نُوں مِدھنا, چَےن سُّکھ گھولنا۔

تُهاڈا آپنا لّکھاں وِّچ کںم هَے۔ تُهانُوں کی لوڑ هَے کِ نَوکری لای کھےه چھاندا پھِرےں۔

پِںڈو-ساه جی, مےرا پُّتر کِّتھے اے۔ اُه جِهڑا تُهاڈے پاس نَوکر سی ۔
ساه- هَےگا اے اُه ڈھّٹھے کھُوه وِّچ ۔ سانُوں پتا اے کِّتھے کِّتھے پِآ کھےه کھاںدا اے ? ساڈے کولوں بسںت سِںگھ نال چلِآ گِآ سی۔

کورِآ ! دّس تاں سهی, توڑ وِچھوڑے کد تک ? پیڑنا کھُون اّج دے دے مروڑے کد تک ? دھُر دِآں وِچھڑِآں وّل, پانے نے موڑے کد تک ? کِنّا تڑپھانا اجے, کسنے نے توڑے کد تک ?

ساه تے نِری مِّٹھی چھُری هَے ۔ گّلاں کِنّیآں پِآر دیآں کردا هَے تے سُود لا لا کے پِّچھے نهیں تّکدا ۔ ساڈا کھُون تے ِاس نے نچوڑ لِآ ۔ 
 

مَےں سمجھ لواںگا اُس بدماس نُوں۔ دو سالاں توں اےه مےرے کھُون دا پِآسا بنِآ هويا هَے۔ ِاس دے گھُمںڈ نُوں اَےتکی چںگی ترھاں چُور کراںگا۔

چھّڈ دِاُ مَےنُوں, مَےں اّج ِاسدا کھُون کر دےنا اےں ۔ ِاهنے مَےنُوں کّکھوں هَولا کر دِّتا اے, ِاه کارا کرکے۔ تے اُسنے آپنی ڈاںگ اُلاری۔

پرسوں والے نوٹ دا تاں اُه آپنی هّتھیں کھُون کر چُّکا سی, تے اُس بارے اُس سوچ رّکھِآ سی کِ پںڈت دا مِنّت ترلا کرکے اےه رکم تنکھاه وِّچوں کٹوا دےوےگا۔

پر اّج اجےهی دُکھداای گھٹنا مَےں تُهانُوں سُنااُن لّگا هاں, جِس نُوں سُن کے هر ِاّک سِّکھ بّچے دا کھُون اُّبل اُّٹھےگا۔

جرا اُّچی بول, تُوں تے ِااُں جاپدا هَے جِوےں کھُوه وِّچوں بول رِها هَے ; کُجھ سمجھ هی نهیں پَےںدی۔

لّکھ لاهنت هَے ِاهو جِهے ِاتبار نُوں ; اساں تے آپنی دھی کھُوه وِچ سُّٹ دِّتی هَے۔ رام سِںگھ دی مِّترتا تے ِاتبار کرکے آپ لڑکا وےکھن دی کھےچل هی نهیں کیتی تے ِاه رںگ چڑِآ هَے۔