نی ِاّک مےری اّکھ کاشنی,
دُوجا رات دے اُنیںدرے نے مارِآ,
نی شیشے 'چ ترےڑ پَے گای,
وال واهُںدی نے دھِآن جد مارِآ۔
ِاّک مےرا دِاُر نِّکڑا,
بھَےڑا گھڑی مُڑی جان کے بُلاوے,
کھےتاں 'چوں جھاکنی مار کے,
لّسی پین دے بهانے آوے۔
نی اُهدے کولوں سںگدی نے,
اجے تیک وی نا گھُںڈ نُوں اُتارِآ,
نی ِاّک مےری اّکھ کاشنی…۔
دُوجی مےری سّس چںدری,
بھَےڑی روهی دی کِّکر توں کالی,
گّلے کّتھے ویر پُندی,
نِّت دےوے مےرے ماپِآں نُوں گالی۔
نی رّب جانے سّسڑی دا,
کِهڑا لاچیآں دا باگ مَےں اُجاڑِآ,
نی ِاّک مےری اّکھ کاشنی…۔
تیجا مےرا کںت جِوےں,
رات چاننی 'چ دُّدھ دا کٹورا,
نی پھِّکڑے سںدھُوری رںگ دا,
اُهدے نَےناں دا شرابی ڈورا۔
نی لاواں اُّتوں پرتے لای,
نی مَےں بُوریآں مّجھاں دا دُّدھ کاڑھِآ,
نی ِاّک مےری اّکھ کاشنی…۔
