اوازار بےزار هَے هوش کردا,
سانُوں رهِن دے سدا بے-هوش مُّلاں ۔
چخچخ بںد کر اساں هَے آپ مںگنی,
ساکی پاک تے ساف نِردوش مُّلاں ۔
پھںدا فِکر دا جزبے دا گلا گھُّٹے,
جدوں آ جاایاے وِچ هوش مُّلاں ۔
کدے وےلا کُوےلا 'تے وےکھِآ کر,
کِسے وےلے 'تے رهو خموش مُّلاں ۔
