باغ اںباں دے سںگھنے سوهنے
لّگدے تھاںهو تھاںهیں,
وِّچ پِڑھاں دے رُّکھ کھلوتے
پھّبدے راهو راهیں,
پِڑاں توں دی رستے گُزرن
چڑھدے ڈھاهو ڈھاهیں,
شاماں ڈھلکے لال رںگےون
درِآ ملاه ملاهیں,
مَےرے روهیآں نالے رلے تے
پھرک رهے کو ناںهیں,
مهِبُوب ڈیکن شاماں کلماں
ٹُّٹکے هّتھوں باںهیں,
چوآں کھُوهاں دی دھرت سوهںدڑی
رون کُدےسے تاںهیں۔۔
