بابا تے مردانا
نِّت پھِردے دےس بدےس
کدے تاں وِچ بنارس کاشی
کرن گُنی سںگ بھےٹ
کّچھ مُسّلا هّتھ وِچ گیتا
اجب فکیری وےس
آ آ بَےٹھن گوشٹ کردے
پیر, براهمن, شےکھ
نا کوای هِںدُو نا کوای مُسلِم
کردا اجب آدےش
گںگا اُلٹا ارگھ چڑھاوے
سِںجے آپنے کھےت
هاُں وِچ آاے هاُں وِچ مواے
ڈردے اُس نُوں وےکھ
رّب نُوں نا اُه الاه آکھے
تے نا رام مهےش
کهوے اجُونی کهوے امُورت
نِربھااُ, آبھےکھ
جںگل ندیآں چیر کے بےلے
گاںهدے تھل دی رےت
ِاک دِن پهُںچے تُردے تُردے
کام-رُوپ دے دےش
باغیں بَےٹھا چےت
ون-ترِن سارا مهِکیں بھرِآ
لَےه لَےه کردے کھےت
راج تریآ ِاس نگری وِچ
اردھ نگن جِهے وےس
نُور شاه رانی دا نااُں
گز گز لںمے کےس
مردانے نُوں بھُّکھ آ لّگی
ول مهلا وےکھ
جھّٹ بابے نے مردانے نُوں
کیتا ِاه آدےش
جا مردانِآ بھِکھِآ لَے آ
بھُّکھ جے تےرے پےٹ
