(ڈا. اَوںکار سِںگھ اٹوال لای)
مےری بّچیاے
مےرے اُجڑے باگ دی کلیاے
تکدیراں دے گےڑ 'چ آ کے
اُمر-ترّکلے ولیاے
سُبک جهی پریتاں دی تںدیاے
تُوںهیاُں اُس چھِن بھںگرے
رس-رںگ-کھُسبُو-مَوسم دی
ِاک ےاد بچی اےں
جِس نُوں اکھ-پلکارے وِچ هی
کال دے جھکھڑ لُٹ کے لَے گاے۔
تُوں نا جانے
تےری ادھ-دلیلی ِاس هلکی مُسکان 'چ
کِنّے پھُل مُرجھااے۔
تَےنُوں سار نا هالے
تےرے اےس کھِڑے مستک وِچ
کِهڑے چنّ دا چانن گھُلِآ
تَےنُوں کھبر نا کوای
تےریآ پلکاں چھاوےں سُّتے
پریتاں دے کےهے جگراتے۔
مےریاے نِّکیاے جهیاے بچیاے
کھُسیآں دا ِاک
بھرِآ مےلا وِچھڑ گِآ اے۔
اَےسا گَےب توں پّلا وّجا
گُّل هو گاے مےرے اںبر
سّبھے چنّ سُورج تے تارے,
تاں کِدھرے جگیآں نے ِاه تےرے نَےناں دیآں جوتاں۔
تُوں نا جانے
کِنّی مهِںگی اےں تُوں
کِنّا مُل تار کے تَےنُوں رّب توں لیتا۔
جںم جںم کھےڈن
تےرے نَےناں نال
بھوِّکھ دے رںگ برںگے سُپنے
مےرے لای تُوں
بیتے هواے دی سںگ-نسانی۔
مےرے راه دا گھُپ هنےرا سںگھنا
تے مجبُور نے
ِاه تےرے نَےناں دیآں جوتاں۔
تےرے سُهل جهے ِاس بُت وِچ
آاُںدے گماں تے بیتے چاواں
دی گںڈھ پیچی هوای۔
تےرے جِسم 'چ
مےریآں ناڑاں دی رّت گِڑدی
تے ِاک چُّپ-نگری وِچ سُتی جِںدڑی
ساه لَےںدی اے۔
مےری پاپن بچیاے
تُوں جںمدی نے پاپ کمايا۔
پر نهیں
مَےں ِاه وی نهیں کهِںدا
رُوں دے گوهڑِآں ورگے
ِاه هّتھ نِّکے نِّکے
کِهڑا کهِر کما سکدے نے?
دھُر دیآں لِکھیآں
مِٹ نا سکیآں
تُوں انبھول مسُوم بےدوسی
آ مَےں تَےنُوں هِّکڑی لاواں۔
