بڑے هی خُوبسُورت هر نگر وِچ گھر وی هُںدے نے
اتی سُںدر تے وےکھنےوگ کُجھ کھںڈر وی هُںدے نے
اجب نے شَوک لوکاں دے کِ شیشے دے گھراں اںدر
سجاوٹ واستے رّکھے اُنھاں پّتھر وی هُںدے نے
گھڑی وّل وےکھدا اُه تےز تُردا سوچدا اکسر
کای تھِر هو گاے پل آدمی اںدر وی هُںدے نے
اسانُوں وی پتا هَے کِ سمُںدر ’چوں مِلن موتی
کای پرکار دے پر من ’چ بَےٹھے ڈر وی هُںدے نے
مےرے نَےناں ’چ اُسنے وےکھِآ تے آکھِآ مَےنُوں
سوالاں وِچ کای واری پاے اُّتر وی هُںدے نے
لِکھے جاںدے نے جو آکاش تے هی رات اّدھی نُوں
هِجر دی پیڑ دا انُواد اُه اّکھر وی هُںدے نے
اُڈاری لا گای اُه وی اُتاری ارش توں جِهڑی
‘امر’ سی بھُّل بَےٹھا کِ پری دے پر وی هُںدے نے
