بڑی هی نرم پّتی هاں تُفاناں دی ستاای هاں
مَےں ٹُٹ کے شاخ اپنی توں تےرے کدماں 'چ آای هاں
مَےں کِس نُوں آپنا آکھاں کِ اےتھے کَون هَے مےرا
مَےں کلھ پےکے پراای سی تے اج سهُرے پراای هاں
تِهااے تھل, تےری خاتر مَےں کی کی رُوپ بدلے نے
گھٹا بن کے وی چھاای هاں ندی بن کے وی آای هاں
ن مےرے هںجھُوآں توں ڈر کِ پّلا کر تےری خاتر
چھُپا کے بُّلھیآں وِچ مَےں بڑے هاسے لِآای هاں
مےری تاسیر ِاک سِّکا هَے جِس دے دو دو پهِلُو نے
کِسے لای درد بن جاواں کِسے لای مَے دواای هاں
ِاه رُّتاں ساریآں مَےنُوں مےرے انُکُول هی جاپن
مَےں بارش نے وی جھںبی هاں مَےں دھُپ نے وی تپاای هاں
مےرا جگ تے مُکام اَے دوست اجے نِشچِت نهیں هويا
کوای آکھے مَےں زّرا هاں کوای آکھے خُداای هاں
