بڑیآں رُّتاں آایآں گایآں کوای تے رُّت مِشالی آوے ۔
پیلے پھُّسے دُّکھاں مارے چِهرے اُّتے لالی آوے ۔
غم نے اَوڑاں لاایآں نے کی پِآر دے بُوٹے وی کُملااے,
تےری رهِمت دی کوای بدلی لَے کے شان نِرالی آوے ۔
کلیآں ورگے بُّلھاں اُّتے رںگلے هاسے پَےلاں پاون,
باگاں دے وِچ پھُّل کھِڑن تے کھےتاں وِچ هرِآلی آوے ۔
هِرساں دی ِاه لال هنےری اّگ دا رُوپ وٹاای پھِردی,
پِآر خلُوس دے چھّپر ڈھارے بالن واںگُوں بالی آوے ۔
ِاه وی دَور سُخن دا سںورے ِاهدے وی رںگ گُوهڑے هوون,
آوے وارِس, باهُو مُڑ کے, پھےر ِاکبال تے هالی آوے ۔
کُجھ تے دےه جواب زمانے کی هويا اے کی هونا اے,
چار-چُفےرے مَےنُوں نزریں هر ِاک شکل سوالی آوے ۔
کُّلے کوٹھے جاگن سارے مهِل مُنارے هوش کرن تے,
پھےر اساڈے گھر وی 'شاکِر' خُشیآں تے خُشهالی آوے ۔
