بهار, بھَےرو, کھماج, پیلُو
تے نا بِلاول , بِهاگ کوای
سُراں 'چ تڑپے جو آدِ ےُگ توں
اُه تےرا مےرا وَےراگ کوای
کای نے کومل کای نے تیبر
کای نے نِسچِت کای نے ورجِت
تےرے سُراں 'چ اَے جِںدگانی
مَےں تھرتھرااُںدا هاں راگ کوای
کھلاا 'چ جگدا هوا 'چوں سُندا
تھلاں 'چوں پھُٹدا, اگن 'چ بلدا
جو جل 'چ تڑپے ترںگ بن کے
اُه جِںدگی دا هی راگ کوای
ن کوای پُورن هَے کھُوه 'چوں مُڑدا
ن مُڑ کے نَےناں نُوں نُور جُڑدا
کِ روج ِاّچھراں گوااُںدی اّکھیآں
تے روج سُّکدا هَے باگ کوای
ن تولا گھٹنا ن ماسا ودھنا
کِسے نے بُجھنا کِسے نے جگنا
کِ تھّک کے سَوں گای جمین مےری 'چوں
پھےر اُٹھےگا جاگ کوای
ن اےتھے سّچ دا کوای سےک سهِںدا
تے نا وپھا دی هی چھاوےں بهِںدا
جهان اُهناں توں کھَوپھ کھاںدا
جِنھاں 'چ دِسدا نا داگ کوای
مَےں سُرت سادھن دا ےتن کردی سی
رںگ چُگدی سی مهِک پھڑدی سی
نَےن کھولھے تاں وےکھِآ مَےں
کِ کھِڑِآ هويا سی باگ کوای
