سکُون دِںدی آ تّکنی تےری,
مےرا دِل وی تےرے وّل دا اے۔
تےرے بِن تاں مُردا مَےں,
تَےنُوں دےکھ دےکھ ساه چلدا اے۔
مےرے نال رِها کر سوهنیاے,
تےرے بِن گُجارا هونا نهیں۔
دِل دےکھ مےرا بّس سوهنیاے,
مَےں بهُتا سوهنا نهی۔
مَےں غزل جےها تُوں لےکھک مےری,
ِاه گزل تےرے بِن ادھُوری اے۔
جان تےرے وِچ وسدی مےری,
ِاه دِل جھّل دا نا دُوری اے۔
تُوں آکھری مےری چاهت سی,
تےرے بِن کِسے نُوں چاهُنا نهیں۔
دِل دےکھ مےرا بّس سوهنیاے,
مَےں بهُتا سوهنا نهی۔
تُوں چںدن دیآ مهِکاں چھّڈ دیاےں,
مَے سُّکے درِآ دے بنّھ ورگا۔
مَےں پِآں ترساں پانی نُوں,
دےکھ تےرا مُّکھڑا سوهنیاے چنّ ورگا۔
تَےنُوں ساںبھ ساںبھ کے رّکھنا دِل وِچ,
چاهُںدا تَےنُوں کھونا نهیں۔
دِل دےکھ مےرا بّس سوهنیاے,
مَےں بهُتا سوهنا نهی۔
ماسُومیات تےری موںهدی مَےنُوں,
تےرا دِل نِآنِآں ورگا اے۔
گّلاں تےریآں مِّٹھیآں مِّٹھیآں,
جِوےں میںه مِشری دا ورھدا اے۔
مےرے ناں کردے تُوں دِل آپنا,
چھّڈ اںمرِت تڑپااُنا نی,
دِل دےکھ مےرا بّس سوهنیاے,
مَےں بهُتا سوهنا نهی۔
