بَےٹھا هاں اُس دِن دی اُڈیک 'چ
جد سُورج دیآں پهِلیآں رِشماں دے
مُّکھ 'توں کالیآں چُنّیآں سرکنگیآں
دُپهِراں جد هّسدیآں جاںدیآں دےکھاںگا
ساه هونگے بُوهِآں دیآں وِرلاں 'چ وی بچے
لال سُوهے چُوڑِآں نُوں چاا هووےگا
کِسے دے آاُن دا
وِهڑِآں نُوں ریجھاں هونگیآں دھمالاں دیآں
دراں 'تے بّجھنگے مَولی 'چ پرواے پّت سریںه دے
گیت هونگے جد بُّلاں 'تے
پَےراں 'چ پجےباں دے بوراں نُوں آوےگا لوهڑا
جھُوںمنگے کھےت چھّلیآں دے کّچِآں دودھِآں نال
کُّکھ 'چ لوا هووےگی دھرت دے
سُسُبھا 'چ شبد هونگے گُر نانک دے
اُڈیک رِها هاں گوبِںد سِںگھ نُوں
انںدپُر دے راهاں 'چ پںج هور سِر لَے کے
ِاک وار پھِر ساجے اُه شےر
کِ پهِلِآں دی وںش 'چوں
سّدھراں کِر گایآں هن جُوجھن والیآں
پںتھ نُوں هوٹلاں دے چاا چڑھے پاے نے
کِرپاناں نُوں بھراواں دیآں باهواں هی دِسدیآں هن
گولکاں نے تاں کی سار لَےنی سی غریبی دی
پَوڑیآں وی سار نهیں لَےدیآں غُربت دی
بولن 'تے فتوے مِلدے هن
بھالدیآں هن تلواراں رات دِن آوازاں نُوں
جاں پین نُوں زهِر مِلدی هَے
رُوهاں پِآسیآں جان تاں کِّتھے
سهِکدیآں مرن تاں کِهڑے در 'تے
ارمان سن کَوم دے
کُجھ پرِواراں نے هی ڈیک لاے سارے
کیمت تاں کی پَےنی سی بھُّکھیآں سردلاں 'تے
ِانسانیات جے کِتے بچی هَے
تاں جاوے کِهڑی مِّٹی 'چ دفن هون
هُسن جاوے تاں کِهڑی مںڈی 'چ وِکن
غَےرت رُلے تاں کِّتھے
اُڈیکاں دم توڑھن تاں کِهڑے چُراهے 'چ
ےُملِآں نُوں تلی 'تے دھر کے
کِهڑا پےٹ بھردے نے
کِنّا کُ چِر کوای رّکھ سکدا هَے
بّچے نُوں کھِڈَونِآں دے لارِآں 'تے
بھاشن اےنے بےشرم هو گاے هن
کِ مردے هی نهیں سدیآں دے هّتھوں
کرتُوتاں اےنیآں کالیآں
کِ گھُںڈھ وی نهیں کّڈھدیآں نّچن وےلے
رُوهاں نُوں اےنی بھُّکھ
جِوےں چِخا تے وِچھا لےٹنا هووے جگیراں نُوں
نزر 'چ موتیاے دی لِشک هَے
لِّبڑے مُوںه نُوں اجے وی پِآس هَے
سُّکیآں آںدراں 'چ رهِ گاے دو تُپکے خُون دی
جاندے نهیں دربار
کِ گّڈے بُّت وی توڑ دِںدے نے لوک هُن
راخ کر دِںدے هن مهِل مُنارے
دَولتاں سهارے کدے ترِآ نهیں جاںدا
مںزِلاں نهیں کدے مِلدیآں
بےغانے موڈھِآں 'تے هّتھ دھرکے
بُڈھاپے نُوں پِآس نهیں لاای دی درِآواں دی
ماسُوم گلیآں نُوں بھِّکھِآ مںگن نهیں توریدا
هّک کدے سلیباں توں نهیں ڈردے
خاب کدے راتاں 'چوں نهیں مردے
کھںجر کدے نِهّتھِآں نال نهیں لڑھدے
زخم کدے دِلاسِآں سںگ نهیں بھردے
