بّکی کھڑی جںڈ هےٹھ
اُّڈ آای جِوےں هےک
رهی باراں وّل وےکھ-
مارے سماں لِسکور
اجے بھےد بڑے هور۔
مِّٹھے نِںماں دے هُلارے
چھُپے جوبناں دے لارے
چڑھ دھرت دے نجارے
پااُںدے نجراں دا جور
رُّت مُڑے ن اموڑ۔
چُگدے سال تے مهینے
کھِںڈے جوگی دے چینے
چھلکن رُّتاں دے سینے
ونیں هُّلدی دھرےک
پھڑے تارِآں دی هےک۔
سماں وےکھدا اے جھوکاں
کوهِآ برِچھاں نُوں لوکاں
اُڈدے پںچھیآں 'تے روکاں—
دُور دُور سوهنے لےکھ
جِوےں کهِکساں دی رےکھ۔
ساهِباں دسدے نے ساِار
کوای پھجراں دی لهِر
چھلکے سِکھر دُپهِر—
تھرهر سںو دی کھُماری
لاای برِچھاں نا' ےاری۔
چھُوه ن تیراں دے نُور
جیوےں وےکھیں ن تُور
بھاوےں جوبن منجُور
کّچے گھڑے دی واری
بھُّل جاسےں نی تاری۔
سُّتا دهِر دا رِںد
سانُوں وےکھدا ن بِںد
تَےںڈے تیر مَےںڈی جِںد-
جوبن وَےںدا اے ڈھّلِآ
سُنیں ےار دِآ چھّلِآ۔
لَے جا جِںدڑی دی وّتھ
تَےںڈا دُور دُراڈڑے رّتھ
جیوےں سمےں توں لںمے ناںه هّتھ۔
سایاَو بّکی دا جوبن چّلِآ
ناںه سهُ درِآواں ٹھّلھِآ۔
ساهمے تارِآں دی واهر
تپے هڑھاں وِّچکار
کھڑا بّکی دا سوار-
دھنُس گگناں دا توڑے
ساڈے وّل نَےن موڑے۔
اساں وےکھی وِچ کھیوے
بال نِّکے نِّکے دیوے
کِوےں دھرتی ِاه جیوے
وِچ پُّتاں دے دے وِچھوڑے-
دھیآں روںدیآں دے جھورے۔
پار مُّڈھ تے کدیماں
ساڈے سُّچڑے ےکیناں
اُهیاَو تّکِآ مهینا
جِّتھے ڈاڈھا تیر وّجے-
کُجھ وی جِںدڑی ن کّجے۔
نال سّچڑے ےکیناں
ماهیآ وےکھ ساڈا سینا-
جالِم تیراں دا کینا
ساڈے سیس اُّتے سّجے-
رُوه سبراں نا رّجے ۔
لّک پتلے چھنّاراں
وِچ جھںگ دیآں باراں
دےن سیریں هبکاراں-
تّکیآں چھَےل رکاناں
سِّکدے لا-مکاناں۔
ول اُجڑے هواے کھُوهاں
آاُن گھُںم گھُںم لُوآں
بهِن گوراں 'تے رُوهاں-
سوهنے پاک کُراناں
واراں ےار توں جاناں ۔
رُلے بول چُّک 'واواں
گل لںمیآں جھناواں
پااُن کّس کّس باهواں-
ڈھول وّجے کوای تُںد
سُنے دھُوڑاں اَوهلے رُںگ۔
گھِریآں جھّکھڑیں بُوںداں
تریآں برِچھاں 'تے مُوںجھاں
آاُن راهیآں نُوں اُوںگھاں-
ڈاڈھے ارس دی سُںنج
رهی اے جِمیں نُوں سُںگھ !
ٹُّٹی پّتناں 'تے وںگ
کھُرِآ سوهنی دا رںگ
کوای ن سکِآ لںگھ-
کّچے گھڑے دی واری
لا ن نیںد سںگ ےاری!
جهِراں بھریآں ترںگ
راںجھا مُڑ آيا جھںگ
چاکاں چھّڈِآ اے سںگ—
نیںداں مِّٹھیآں نے, واری !
پیلھاں پّکیآں دی کھاری۔
