بںد کھِڑکی کول جِهڑی سِسکیآں بھردی رهی
خاب مےرے دا وِشا اُه پَون هی بندی رهی
ٹھیک سابت هو سکی نا رُّت اُه رمنیک وی
سںگدا هی رهِ گِآ رُّکھ تے هوا ڈردی رهی
پُل پلاں وِچ پار کرکے دُور سُورج تُر گِآ
رات ساری پر وِچاری ِاک ندی بلدی رهی
ےاد کی آای کِسے دی کھڑھ گِآ سارا سماں
کںدھ ’تے ٹںگی گھڑی بس بےوجھا چلدی رهی
دوش مےرا هَے مُکںمل جے غزل نا هو سکی
شےار تاں کُجھ ارز اُسدی هر ادا کردی رهی
