ساڈے کوٹھے آاُںدے باںدر۔
سانُوں بڑا ستااُںدے باںدر۔
مار دُڑںگے کھَورُوں پااُںدے,
رّتی بھر نا بھااُںدے باںدر۔
چیجاں اےدھر-اَودھر کرکے,
نےرھی واںگ کھِڈااُںدے باںدر۔
لوکاں تاایں وّڈھن-کّٹن,
گُںڈے جِهے کهااُںدے باںدر۔
سُکنے پااے کّپڑے-لّتے,
پاڑ کے هّتھ پھڑااُںدے باںدر۔
کڑچھی-کَولی-باٹی پھڑھ کے,
چَودھر کھُوب دِکھااُںدے باںدر۔
میآں-بیوی تّکی جاںدے,
هّتھاں وِّچ نا آاُںدے باںدر۔
کھاںدے گھّٹ اُجاڑا باهلا,
پتا نهیں کی چاهُںدے باںدر۔
بّچے ڈر کے چھُپ جاںدے نے,
اَےنا کھَوف کھِڈااُںدے باںدر۔
جی کردا پھڑھ کَےدی کریاے,
پر نا کابُو آاُںدے باںدر۔
جد وی ِانھاں پِّچھے پایاے,
اّکھاں کّڈھ ڈرااُںدے باںدر۔
کرکے ِاهے وادھُو ِالتاں,
کھلکت تاایں روااُںدے باںدر۔
