وِهل نهیں هَے وِهل نهیں هَے کهِ کهِ وکت لںگھايا۔
رّب کی کهِںدا بهِکے سُنلاں,کھِآل کدے نهی آيا۔
رّب نے جد هُن پھڑِآ کنّوں بَےٹھ گِآ پھِر بںدا۔
رّب وی سبک سِکھا کے چھّڈُو بںدا بن جااُو بںدا۔
ساج سرِسٹی کُدرت ساری ِاه سںسار بنايا۔
پَون پانی بَےسںتر والا سارا کھےڈ رچايا۔
کھان پین لای پھُّل پھل سبجی,کِنّے انّ اُگااے۔
کِدھرے ساگر مارُوتھل تے کِتے پهاڑ بنااے۔
پسُو پںچھیآں جیو جںتُوآں سبھ لای رَےن بسےرا۔
بںدے نُوں سرداری بکھسی کیتا مان بتھےرا۔
سوچن دا کُجھ نواں کرن دا بںدے نُوں ور دِّتا۔
جیون سَوکھا هوجُو اُس نُوں گِآن نال بھر دِّتا۔
جیون سَوکھا کیتا اُس نے جدوں مسین بناای۔
کر کر کھوجاں بن وِگِآنی کُدرت مُوهرے لاای۔
گِآن والا ور بنِآ هاَومَےں ,مےری مےری هوای
آپو دھاپی وےکھ بںدے دی کُدرت سی پھِر روای۔
پَون پانی تاایں جهِری کرکے کهِںدا کری ترّکی۔
آپا بھُّلِآ چیجاں ‘کّٹھیآں کراں دھار لای پّکی۔
وِهلا رهُوںگا بںدے سوچِآ سی مسین بنا کے۔
پر مايا دے چّکر دے وِّچ بهِ گِآ چَےن گوا کے
دِنے چَےن نا نید رات نُوں جِاُں کُوکر هلکايا۔
رل مِل وِّچ پروار بهِن دا اُس نے سماں گوايا۔
رّبی داتاں کُّجھ کُ بںدے, کّٹھیآں کرکے بهِ گاے۔
باکی دے کُجھ بنے نِمانے نںگے بھُّکھے رهِ گاے۔
دھرم مجهب تے دےس کَوم دیآں کھِّچ لکیراں لایآں۔
لڑ لڑ مرِآ پھےر کیمتی کِنّیآں جاناں گایآں۔
بںب ٹَےںک میجاایل بارُوداں دے هن ڈھےر لگااے۔
مانوتا لای ساِاںس ورتنی دِلوں کھِآل بھُلااے۔
ایسا رام مُهںمد نانک تُر گاے جو سمجھا کے۔
آپس دے وِّچ لڑ لڑ مردے سِّکھِآ دِلوں بھُلا کے۔
گُربانی دا سّبھَے ساںجھیوال هَے دِلوں بھُلايا۔
گّگڑ ماجرے والِآ رّب نے اُهیاَو ےاد کرايا
