ِاک پّتے دی جان نپیڑی
لّکھ سُورجاں بل کے,
ڈُوںگھی 'واج دھسی وِچ پَوناں
لّکھ ندیآں سںگ رل کے۔
ِاک کِرن نَےن دی کںبی
جان جِمیں دی پھڑ کے,
ِاک کن هرِآول دا بلِآ
بھےد گگن دے چڑھ کے۔
پهِن پُساک پھجر دی ےاراں
کری جُلپھ تے لوِا,
کُل پتال کھںجر دے جِّتھے
چُںمھ نِگاه نُوں روِا۔
تےج دھار چرکھ دی پھاسی
مُّٹھیاےں بھّٹھ تپانی,
مهِںدی-تلیآں توں جُلپھاں تک
بنباساں دے پانی۔
ساںت سُبک ساهاں دے رن وِچ
سِںدھ سِتارے جھوکے;
ندیآں دے گھمسان هجاراں
کترے دے وِچ روکے۔
ساںت سُبک ساهاں دا بھوجل
لّگ پھجراں گل رُنّا,
نابھ دُآلے چرکھ نُورانی
پَےڑ ےُگاں وِچ سُنّا۔
بھوجل کھُون گجب وِچ گرجے
لوه-جیبھاں پھَےلاایآں,
ِاک کترے دے رُس جاون 'تے
هسراں روون آایآں۔
بھوجل کالِ نِمانی تھرکن
لوه-کوٹاں وِچ کھوای,
رُل بنباس گاے سمسیریں
توڑ سِتارے کوای۔
چنّ دا بھےد پںکھ دی چھاوےں
سِر بِرکھاں نے جوڑے,
ڈُوںگھ پتال ارس وِچ سُّٹدے
ڈُوںگھے پُلاں ن موڑے۔
بِرکھ دی چھاں تاں کھڑی ےُگاں توں
پںکھ دی چھاں اسمانی,
تارِآں دی چھاں ترےل دے سینے
سمسیراں دی گانی۔
پھڑ کے پںکھ هوا دے چّکر
توڑ کال دیآں گاراں,
وگدے پانی لّکھ وگااے
موڑ کھُون دیآں واهراں۔
ڈُوںگھے سبر واںگ تھںمھ تپدے
چھاواں بهِ کے روِا,
جو دروےس تےرے در سُّتے
'واج تےری هی هوِا۔
جِمیں هو بھّٹھ کوٹان سِکھر توں
کھُون-نےس جھلکارے,
کُّل هرِآول دے سینے 'تے
هّتھ ٹِکے دو پِآرے۔
