باپُو هَے سِرناواں گھر دا, ساڈا پالنهارا هَے۔
جِسدے سِر 'تے مَوجاں هوون, ساڈا اسل سهارا هَے۔
ٹَورھ اساڈی باپُو کرکے, کھُوب نزارے مِلدے نے,
اُه اساڈی هر ریجھ پُگاوے, ساڈا سِرجنهارا هَے۔
سانُوں دِںدا جھُوٹے ماٹے, اپنے موڈھیں چُک چُک کے,
ساری اُمر نهیں بھُلنا جو, آاُںدا سُرگ نزارا هَے۔
سانُوں لاڈ لڈااُںدا نالَے, چںگا ماڑا سمجھاوے,
ساڈا آڑی, دھی دا بابل, لگدا سانُوں پِآرا هَے۔
کر ستِکار باپُو جی کهِ کهِ, کھُش کر لَے رّب اپنے نُوں,
'امر' کهے جو اساڈی کھاتر, لااُںدا جیون سارا هَے۔
