باپُو هُںدا سی ِاک
گھر اُتلے اسمان ورگا
پّکی چھّت گھر دی
شهِنشاه وِهڑے دا
اهِم ےوگدان جِںدگی دا
جِںدگی جِاُونی,
تارِآں نال
کِںج کھےڈیدا هّسی دا دّسن والا
وِهڑے چ کدے
فِکر چِںتا نهیں سی وڑھی
چاا ملھار سرھانے رّکھ رّکھ سااُںدے
اَودوں دُنیآں دے
سارے کھِڈااُنے اجے مےرے هُںدے سن
تے دُّدھ چھنِّآں چ کھورے هواے چنّ وی
زِںدگی نُوں هّسدِآ دےکھنا هَے
تاں رّب ورگے باپ وّل تّکيو
ریجھاں سںگ جھُوٹنا هَے تاں
اَوهدا کھِڑِآ مُّکھ دےکھيو
سارے چاا تُهاڈے هو جانگے
سارے سُپنے تُهاڈے سرانے آ بَےٹھ جانگے
تارے نهیں سی کدے ٹُّٹدے دےکھے
سُورج نهیں سی کدے گھروں گِآ
واپِس پرت آاُںدیآں سن
رُّسیآں هواواں نِّگھیآں سوےراں
جگت مّتاں سلاهاں لَےن آاُںدا
پِںڈ چ رَونک دِسدی
راه مےلے نّکو نّک بھرے لّگدے
رّب دے موڈھِآں تے
چڑھ چڑھ مےلِآں
مّسِآ تے سِںجھاں تے جاںدے-
بھَےناں آاُُںدیآں جاںدیآں
پےکِآں توں سردا پُّجدا
لَے کے مُڑدیآں-
اُڈیکاں باهر بُوهے تے جا جا
دھیآں دھِآنیآں دے راه تّکدیآں-
"شاِاد بّس نهیں مِلی هونی
اگلی بّس تے آ جاوےگی"
چاهاں رِّجھدیآں گڑویآں بھردیآں
پکَوڑے پُوڑے پّکدے
پِنّیآں بھُردیآں هّتھاں 'چ-
دادی پُّت پوتِآں 'چ
مهاںرانی بن بَےٹھدی
ِاّک دُوسرے دیآں
پُرانیآں آدتاں تے هّسدے
اںبر نےڑے کھڑھ کھڑھ جھاکدا-
تُرے تُرے جاںدے راهی گواںڈھی
رُک رُک لںگھدے-
پِںڈ چوں فِکر دَوڑدے-
بُخار اُّتر جاںدا سی-
اَوس زهان دی ِاّک هّتھ دی چھُه نال
"لَے هُن مےرے پُّت نے ٹھیک هو جانا"
اُس زهان دیآں اّکھاں 'چ
هںجھُو دو وار دوکھوگے -
بےٹی دی ڈولی وےلے اتے
دُوجا جد پُّت لڑ کے مُوںه موڑ لاے -
جِس دِن دا چںد ٹُّٹ کے
اسمان توں ڈِّگا هَے
تارے جھڑھے نے اںبروں
نا تاں ٹھںڈھی وا اںدر وڑی هَے
تے نا هی نِّج هونا کوای سُکھاواں مَوسم
مںجے الانے جھاک رهے هن
چادراں دیآں تهِآں
نهیں کدے کھُّلھیآں
تے نا هی هُن بھَےناں دَوڑھ دَوڑھ آاُُںدیآں نے هّس هّس کے
ماںپِآں توں بااد کاهدے پےکے
کِهڑے چاا بابل دے
ماں بگَےر چاا وی کَون کردا
باپ بِن اںبر وی کِهڑا بندا
بںد بُوهے دےکھن جاوے تاں کِهڑا
سُنّھے وِهڑے روںدِآں نُوں کد وِرااُںدے نے-
کَون پُوںجھن آاُںدا هَے اّتھرُو پِںڈ چوں
باپ ورگا پربت سهارا بن کے
تُریآں جاںدیآں هواواں کد پُّچھدیآں نے
وَےناں دیآں ڈُوںگھاایآں نُوں-
کِهڑا رُّکھ چُّپ کرااُںدا هَے
سُّکے جھڑے پّتِآں نُوں
کِهڑا زِںدرے والا بُوها دےکھِآ کِسے نے هُن
لوهڑیآں تے دیوالیآں لَے کے کِهڑا بَےٹھا اَوتھے جهان
کِردیآں چھّتاں کَون لِّپدا هُن
کوای آپنے توں بگَےر
بھاای وی نهیں کدے آيا هُن پُّچھن
کِ سردار جی اکھںڈ پاٹھ کد رّکھناں اَےتکیں
مُںڈِآں نے کدوں آاُنا هَے ناروے توں-
نا تاں کھڑھے کیتے مںجے بولدے هن
تے نا هی ماں دے ساںبھے سںدُوک ٹرںک
گھر پاے دو چار اَوزار وی جاپدا
اَودن دے سدا دی نیںدر سَوں گاے هن-
چُّلھے تے چاه نهیں کِسے نے دھری اَودن دی
کّپ گلاس گڑویآں
چُّپ پاے بکسِآ چوں جھاکدے نے
اَودن دی ڈُّلھی چاه دا داگ
نهیں کِسے نے فرش توں پُوںجھِآ
جِس دِن دا سُورج رُّسِآ هَے گھروں
چاننی رات نهیں دِسی کدے گھر دے نےڑے تےڑے-
جِس دِن دا اںبر پاٹِآ هَے وِهڑے دا
اَوس دِن اسمانی بِجلی ڈِّگی سی پِںڈ تے
ساری رات روای سی اَودن
ساڈے گھر دی چھّت تے کِتے چںد تارا نهیں سی دِسِآ
اَوس دِن توں بااد-
دُنیآں بھر دے کھِڈَونے ٹُّٹ گاے سن مےرے تے بھَےن بھراواں دے
چاا مر گاے سن راهواں دے
سُپنے ڈر گاے ماواں دے-
ماںپِآں توں بااد کاهدے پےکے
