برف بُّلاں تے جا کے کیه کروگے۔
چُّپ کافی جھُوٹھ نُوں سّچ هون لای۔
ِاک دفا هّسو کِ کھِڑ جاون گُلاب,
اُمر ساری هی پای هَے رون لای۔
دھُّپ دا درِآ وِچالے آ گِآ,
جد تِرے سااے نُوں تُرِآ چھوهن لای۔
پَون نے دیوا بُجھا دےنا هَے پر,
مےرِآں ساهاں 'چ, وگ تُوں پَون لای۔
چےتنا اپنی دے کُںڈ دے وِچ نهااَو,
کی! سروور هَے زرُوری نھَون لای?
دُور لَے جااَو بںدُوکاں دی اواز,
ِاه جگھا هَے پںچھیآں دے گَون لای۔
